Αγορά-Φοβία: η ασθένεια του 21ου Αιώνα που χτύπησε θανάσιμα την Ελλάδα!

Στη χώρα των χαμηλών μισθών, της πιο υψηλής ανεργίας στην Ευρώπη, των απλήρωτων εργαζομένων, των φοβισμένων πληρωμένων που ζουν υπό την σκέπη της απόλυσης, των συνταξιούχων με τις άδειες τσέπες που έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους, η αγορά συνεχίζει να είναι απρόσητη σε είδη πρώτης ανάγκης και όχι μόνο. Οι πολυεθνικές συνεχίζουν την πολιτική εκμετάλλευσης των ελλήνων πολιτών στην ανεξέλεγκτη αγορά, κρατώντας τις τιμές στα ύψη, ενώ η Κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη να λάβει ουσιαστικά μέτρα για μείωση των τιμών.

Για άλλη μια φορά η Κυβέρνηση δε δημιουργεί ένα μέτωπο απέναντι στην ακριβή αγορά και προτιμάει να συνάπτει συμμαχίες με τις Πολυεθνικές που έχουν έδρα στην Ελλάδα, μειώνοντας ακόμη περισσότερο το εισόδημα των Ελλήνων. Οι περικοπές στους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζουν απτόητες και προστίθενται στο ασφυκτικό πλαίσιο της ακρίβειας που πνίγει καθημερινά τους πολίτες. Το καλάθι της νοικοκυράς όλο και μικραίνει και οι Έλληνες ζουν πλέον φτωχικά, κάνοντας περικοπές σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης αφού οι τιμές όχι μόνο δεν πέφτουν, αλλά κάποιες φορές ανεβαίνουν.

Η Κυβέρνηση έχει δείξει ότι δεν έχει καμία διάθεση να ελέγξει την αγορά, πόσο μάλλον να συγκρουστεί μαζί της για να προασπίσει το εθνικό συμφέρον της χώρας μας. Γιατί τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που είναι υπαίτια για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας δεν τα βάζουν πρώτα με την αγορά και μετά να συνεχίσουν απτόητες όπως υπαγορεύει άλλωστε η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια να περικόπτουν μισθούς και συντάξεις; Δε θα έπρεπε να εφαρμόζεται στην Κοινωνία μας η αρχή της αναλογικότητας στην τόσο κακή οικονομική συγκυρία για την χώρα μας;

Αποδεικνύεται ότι το μόνο μέσο που έχουν στα χέρια τους για να ρίξουν τις τιμές είναι η περαιτέρω περικοπή μισθών και συντάξεων. Πιστεύουν στους κυβερνητικούς θώκους ότι εάν οι Έλληνες βρεθούν σε ακόμη πιο δεινή θέση είναι το καλύτερο μέσο για να ρίξουν τις τιμές. Αυτό που δε μας είπαν είναι πώς θα ζήσουν οι Έλληνες όσο οι κυβερνήσεις θα παίζουν με την επιβίωσή τους. Το απατηλό όνειρο της επιστροφής στις αγορές θα αργήσει ακόμη, παρόλο που το χρησιμοποίησαν ως όπλο για να ακολουθηθεί πιστά η Γερμανική πολιτική της λιτότητας που με την επανεκλογή της Μέρκελ θα συνεχίσει απτόητη να τυραννάει τους πολίτες των χωρών της πραγματικής Ευρώπης που έχουν να επιδείξουν πολιτισμό και αξίες και δεν κρύβονται πίσω από τους αριθμούς.

Ο ορίζοντας των Γερμανικών εκλογών δεν έχει τίποτα να προσθέσει στην καθημερινότητα των πολιτών που περιμένουν εναγωνίως να δουν ένα φως στο τούνελ, μία ελπίδα για να πιαστούν για να συνεχίσουν να πορεύονται ανάμεσα στα συντρίμμια των κατεστραμμένων επόμενων γενεών που θα ζήσουν σε μία χώρα που έχει οραματιστεί η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Τα ίδια βασικά προιόντα πρώτης ανάγκης είναι ακριβότερα στην Ελλάδα απ´ ότι στη Γερμανία, ενώ οι μισθοί και η ποιότητα ζωής των εργαζομένων απέχουν παρασάγκας. Το μεταναστατευτικό κύμα των αξιόλογων Ελλήνων που δεν υπήρξαν ποτέ ανάμεσα στους βολεμένους του συστήματος συνεχίζει να κατευθύνεται προς τη Γερμανία και άλλες χώρες του Βορρά για ένα καλύτερο μέλλον, εξυπηρετώντας το ένα σκέλος του οργανωμένου σχεδίου της Ευρώπης της εκμετάλλευσης και της ανελαστικής αγοράς με το νόμισμα που είναι εν τη γενέσει του μη ανταγωνιστικό έναντι του δολαρίου που συνεχίζει να κυβερνάει τις παγκόσμιες αγορές όποτε θέλει.

Το άλλο σκέλος του σχεδίου επιτυγχάνεται με τη βοήθεια της κυβέρνησης που μετέτρεψε την αγορά σε ένα κυριολεκτικά μπάχαλο της ανομίας, της μαύρης εργασίας, μισθών Βουλγαρίας, Στελεχών της πλάκας, υπηρετών των Πολυεθνικών, πτυχιούχων που έχουν ήδη βάλει τη ζωή τους στο κάδρο. Στην Ελλάδα της υψηλής φορολογίας, της ανύπαρκτης αγοράς, των πλασματικών μισθών και των μισθών πείνας, των διαπλοκών του συστήματος, των άτολμων πολιτικών και της κομματικής πειθαρχίας, του συστημικού παρελθόντος, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο.

Η Ευρώπη της λιτότητας που παρουσίασε την Ελλάδα ως μαύρο πρόβατο με τεμπέληδες και διεφθαρμένους πολίτες που αποδείχθηκαν αποτυχημένοι γιατί δεν μπόρεσαν τάχα να καλλιεργήσουν ένα παραγωγικό μοντέλο, φρόντισε να μην στηρίξει για άλλη μια φορά την ελληνική αγορά όταν διέκρινε ότι οι Έλληνες ξεκίνησαν να διαμορφώνουν από το μηδέν τη δική τους παραγωγή. Έσπευσαν να λανσάρουν για άλλη μια φορά τα ευρωπαϊκά προγράμματα της καταστροφής των νέων που εγκλωβίζονται σε μία ανασφάλιστη εργασία χωρίς να αποκομίζουν καμία εξειδίκευση στην ήδη υποβαθμισμένη αγορά του ιδιωτικού τομέα και του δημοσίου. Αυτές είναι οι θέσεις κατά Βενιζέλο που θα έδιναν ολοκληρωτική λύση στην ανεργία που συνεχίζει την ανιούσα.

Η Κυβέρνηση έχει την εντύπωση ότι με τη δημιουργία ενός θετικού κλίματος μέσα από επικοινωνιακά τεχνάσματα, θα μπορέσει να καλύψει τη μεγάλη δυστυχία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία. Τα ταξίδια του Πρωθυπουργού για την προσέλκυση επενδύσεων είναι σημαντικά, αλλά τα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία θα αργήσουν να έρθουν. Είναι επιτακτική ανάγκη να ασχοληθεί αποτελεσματικά η Κυβέρνηση με τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας, να παρουσιάσει και να εφαρμόσει ένα συγκροτημένο σχέδιο για την καταπολέμηση της ακρίβειας της αγοράς και τη δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας με μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής που θα συμβαδίζουν με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας και δε θα αποτελούν απλούς μαθηματικούς τύπους που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες του Νότου από τους δανειστές.

Χρειάζεται εξατομικευμένη πολιτική για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και όχι η εφαρμογή ενός συνοθηλεύματος νεοφιλελεύθερων οικονομικών πρακτικών της Γερμανίας που υποθηκεύουν όχι μόνο το μέλλον των Ελλήνων, αλλά και της αγοράς των χωρών του Νότου στο σύνολό της.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες που ξύπνησαν μία ωραία πρωία σε υπερχρεωμένα κράτη εν αγνοία τους, δεν περιμένουν από τους δανειστές να διαμορφώσουν ένα πραγματικό σχέδιο ανάκαμψης των οικονομιών τους, αλλά από τις εγχώριες κυβερνήσεις που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τις επιβαρύνσεις των κρατικών προϋπολογισμών. Ίσως οι δανειστές μας, που έχουν αποδείξει με τους αλλεπάλληλους εκβιαστικούς χειρισμούς της ελληνικής κρίσης ότι ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την πληρωμή των χρεών και όχι για την ανόρθωση των υπερχρεωμένων κρατών, να επιζητούν τη μη εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων για να επιβάλουν τελικά δυσμενέστερους όρους και να εξοικονομήσουν περισσότερα κέρδη.

Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε ότι πρέπει να παλέψουμε για τη δική μας αγορά και όχι για να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα της αγοράς που διεκδικούν οι μεγάλες δυνάμεις από τις χώρες που βρίσκονται αιχμάλωτες στο οργανωμένο σχέδιο επιβολής χρέους ως μέσο υποδούλωσης των ασθενέστερων κρατών.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας