Ανασχηματισμός: το ανέκδοτο της εβδομάδας από τους πολιτικούς-Μαριονέτες!

Ποιος ανασχηματισμός, ρε παιδιά; Εδώ δεν μπορείτε να μειώσετε τον φόρο στην εστίαση! Ποιος θα πιστέψει σήμερα ότι η Κυβέρνηση που δεν μπορεί να αποφασίσει για περισσότερες δόσεις στην Εφορία ή για τη μείωση του φόρου στην εστίαση και εισπράττει ένα ξερό όχι από τους Τροικανούς, μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική με την επιλογή άλλων προσώπων; Η πολιτική της Μαριονέτας έχει γίνει αντιληπτή από τους πολίτες και για αυτό μάζεψαν τελευταία στιγμή τον ανασχηματισμό, που δε θα ανανέωνε σε καμία περίπτωση την εικόνα της Κυβέρνησης. Τελικά, η κυβέρνηση δεν λαμβάνει τις αποφάσεις, απλά τις φέρνει. Είναι πασιφανές!

Η κυβερνητική πολιτική δε θα μπορούσε να ωφεληθεί από την παρουσίαση ενός ανασχηματισμού την στιγμή που η κοινωνία είναι έτοιμη να εκραγεί, ενώ καθημερινά αποδεικνύεται ότι η Κυβέρνηση και οι ταγοί της είναι μαριονέτες της Τρόικας. Είναι πραγματικά ζήτημα των επίλεκτων της τρικομματικής Κυβέρνησης, εάν προχωρούν τα καίρια ζητήματα όπως είναι ο ΦΠΑ της εστίασης που περιμένουν τα μαγαζιά για να μην κλείσουν και οι πολίτες για να βγουν στην πόρτα του σπιτιού τους; Ή τελικά, είναι ζήτημα πολιτικής;

Αυτό που διατυμπανίζουν οι τηλεοπτικοί αστέρες στην αντιπολίτευση είναι το εξής απλό: «Ελάτε κι εσείς, να δούμε εάν μπορείτε να μην κάνετε τις μαριονέτες!». Και εμείς οι πολίτες περιμένουμε σε αυτή την κόλαση της αγοράς να ληφθούν μέτρα για Ανάπτυξη. Τρελός παπάς μας βάφτισε όλους! Δεν ξέρω εάν η Κυβέρνηση τρώει αλογίσια κεφτεδάκια , αλλά είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε αλλαγή πολιτικής, γιατί πολύ απλά δεν την ασκούν οι ίδιοι. Επιβάλλεται άνωθεν και με πολύ προκλητικό τρόπο. Τελεία και παύλα.

Η Ελλάδα έχει πολιτικούς που ψηφίζονται πρώτα στο εξωτερικό και μετά στο εσωτερικό της χώρας, γι’ αυτό και απουσιάζει πλήρως η έννοια του Ηγέτη από κάθε διάσταση της κυβερνητικής πολιτικής. Απουσιάζει ο άνθρωπος που θα μπορέσει να αλλάξει ριζικά την πολιτική για να οδηγηθεί η χώρα στην ανάπτυξη, γιατί στείρα τήρηση της πολιτικής έχει τεθεί ως προϋπόθεση, για να λειτουργήσουν οι θεσμοί της διαπλοκής με επιχειρηματίες καναλιών, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Η τηλεόραση συνεχίζει να κάνει ακόμη και σήμερα καλά τη δουλειά της αφού διαθέτει τη δύναμη σε μία ημέρα να φτιάχνει και να καταστρέφει ανθρώπους.

Χωρίς όρους και κανόνες, με παρουσία των ίδιων πολιτικών στα τηλεπαράθυρα που γίνονται τα αίσχη, συνεχίζει να εδραιώνεται η τηλεοπτική δημοκρατία και οι υπηρέτες της, στους οποίους ο ελληνικός λαός οφείλει πολλά για την ριζική καταστροφή του και την εξόντωσή του. Οι τηλεοπτικοί μας αστέρες μάζεψαν την θεματολογία περί ανασχηματισμού, γιατί πολύ απλά δόθηκε πάλι γραμμή. Ήταν ένα χαρτί που δεν θέλουν να κάψουν, γιατί απ’ ότι φαίνεται δεν θα υπάρξει άλλο χαρτί για την Κυβέρνηση, ούτε «χαρτί» στην αγορά(η άλλη έννοια του χαρτιού).

Εξάλλου, το κακό προηγούμενο στη χώρα μας όπου τα μπαλόνια έχουν τη δυνατότητα να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν ανά πάσα στιγμή, έχει γίνει έθιμο. Σε αυτή την χώρα μπορεί ένα κόμμα να οδηγείται σε εξαγγελίες προεκλογικά και στην περίπτωση σχηματισμού Κυβέρνησης να ακολουθεί την τακτική «Δεν ήξερα». Η απουσία πολιτικής με την έννοια της εφαρμοσμένης είναι ο κανόνας εδώ και πολλά χρόνια. Η εξαίρεση είναι τα κόμματα μέσω των οποίων εκφράζεται ο λαός να εφαρμόζουν τελικά τις πολιτικές που έχουν εξαγγείλει.

Το χάσμα μεταξύ των κομμάτων και των πολιτών είναι τόσο χαώδες που αμφισβητείται η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν έχουν φαίνεται ξεχάσει ότι βρίσκονται στην εξουσία σύμφωνα με συγκεκριμένο πρόγραμμα, εξαγγελίες, απόψεις, μέτρα για τα οποία δεσμεύτηκαν και έτσι εξασφάλισαν τις καρέκλες της ντροπής. Φυσικά το αποτέλεσμα της πολιτικής έχει αποδεσμευτεί πλήρως από το αποτέλεσμα που φέρνει η υιοθέτηση συγκεκριμένων πρακτικών. Άρα, δεν τίθεται ζήτημα για το αν τελικά η μη μείωση του ΦΠΑ θα κλείσει εκατοντάδες επιχειρήσεις που είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο, ή εάν η μη εφαρμογή περισσότερων δόσεων στην εφορία ή στο ΙΚΑ φέρει λιγότερα χρήματα στο ταμείο τελικά. Το πλοίο του Τουρισμού έχει χαθεί για το καλοκαίρι που έρχεται.

Οι συμφωνίες και οι αποφάσεις για τη μετάβαση Τουριστών στη χώρα μας δε γίνεται τον Ιούλιο. Χρειάζεται προγραμματισμός για να ενισχυθεί ο Τουρισμός και απ’ ότι φαίνεται η ενθάρρυνση της Τουριστικής Βιομηχανίας στη χώρα μας, της μόνης Βιομηχανίας που έχουμε ούτως ή άλλως, δεν θα γίνει την φετινή χρονιά. Το ζήτημα είναι να μεταφερθεί στους απείθαρχους λαούς της Ευρώπης, στους λαούς που θέλουν να αναλάβουν πρωτοβουλία και να συνεχίζουν να σκέπτονται, το ξεκάθαρο μήνυμα ότι άλλος αποφασίζει, άλλος κυβερνάει και καθορίζει πολιτικές.

«Η σκέψη καταργήθηκε και μάλιστα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου». Αποδεδειγμένα η Κυβέρνηση έχει αδειάσει ταμεία των εσόδων του κράτους, αλλά υπάρχει μεγάλη σύγχυση εννοιών περί ευέλικτου κράτους. Κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι με την έννοια ευέλικτο κράτος καλούμαστε να μειώσουμε το τεράστιο δημόσιο στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας και τους υπεράριθμους υπαλλήλους ή να αξιοποιήσουμε το ήδη υπάρχον εργατικό δυναμικό.

Η Γερμανία αντίθετα με την έννοια «ευέλικτο κράτος» εννοεί λιγότερους πολίτες που μπορούν να επιβιώσουν. Εάν δεν το καταλάβατε ήδη, έχουμε γίνει ανταγωνιστικοί προς το εξωτερικό, γιατί πολύ απλά ζούμε σε συνθήκες εξαθλίωσης που δε μας επιτρέπουν να σηκώσουμε κεφάλι. Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι το ακόλουθο: ένα κράτος όπως είναι το Γερμανικό που έχει αποδειχθεί τόσο διεφθαρμένο, που βγαίνει επισήμως και υπερασπίζεται τα τσιράκια του, πώς θα ανανεώσει τις διεφθαρμένες σχέσεις που έχει ήδη διαμορφώσει στην κατάσταση εξαθλίωσης που επικρατεί στην χώρα μας;

Εάν δηλαδή, η Γερμανία μέσω Siemens και άλλων εταιριών εισχώρησε τόσο πολύ στην ελληνική κοινωνία διογκώνοντας τη διαφθορά, τώρα μήπως με την έννοια ανταγωνιστικό κράτος η Γερμανία οραματίζεται ένα «Κράτος ανταγωνιστικό» όπου θα μπορέσει να εισχωρήσει με περισσότερη διαφθορά, προωθώντας τα γερμανικά συμφέροντα με ανταγωνιστικές μίζες; Μήπως πρέπει να ξεχωρίσουμε την επένδυση στη διαφθορά από την πραγματική επένδυση; Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τώρα η διαφθορά θα εισχωρήσει δυστυχώς περισσότερο στη χώρα μας, γιατί στις συνθήκες εξαθλίωσης κάτω από τις οποίες ζούμε, είναι πιο εύκολο να θυσιάσει κάποιος τις αξίες του και να εμπλακεί στα τερτίπια της συναδέλφου στη διαφθορά Γερμανίας.

Όσοι αναρωτιούνται εάν ήρθε η ώρα του ΌΧΙ στις καθορισμένες πολιτικές της Γερμανίας, θα μείνουν με την απορία. Δε θα έρθει ποτέ από την συγκεκριμένη τουλάχιστον κυβέρνηση. Το έχουν φροντίσει άλλοι για εμάς, πριν από εμάς…

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας