Απέραντο χάσμα ανάμεσα στους πολιτικούς του Χθες και την Ελλάδα του Αύριο!

Όσοι ξαφνικά μας έφεραν μέχρι εδώ τα έχουν βάλει με τα τρωτά του συστήματος. Βγαίνουν καθημερινά στα πρωινάδικα και καταδικάζουν τις πολιτικές του παρελθόντος, αυτές που μας έφεραν στη δεινή κατάσταση της κρίσης.

Τα βάζουν με το δημόσιο, μας προτείνουν λύσεις για τον ιδιωτικό τομέα με μισθούς πείνας, διατυμπανίζουν με πάθος ότι η ελπίδα της αγοράς είναι τα νέα ευρωπαϊκά προγράμματα που πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρωθούν. Όλοι τάχα μισούν τις πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα και αυτοπροβάλλονται ως τεχνοκράτες που μάλιστα κοιτούν ειρωνικά τους πολίτες μέσα στα μάτια, γιατί οι τελευταίοι δεν μπορούν να αντιληφθούν τάχα τις κυβερνητικές προσπάθειες, τις ιδιορρυθμίες της αγοράς, τα εξειδικευμένα προγράμματα, την ευρωπαϊκή προοπτική. Το ερώτημα είναι το εξής: αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στην Κυβέρνηση σήμερα και κυκλοφορούν καθημερινά στα κανάλια, θα βρίσκονταν σήμερα στη βουλή εάν δεν υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια η πρωτοκαθεδρία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος; Ποιοι από αυτούς που σήμερα κατέχουν τη βουλευτική έδρα θα μας αντιπροσώπευαν και θα ψήφιζαν σήμερα για εμάς; Σήμερα βλέπουμε το χειρότερο πρόσωπο του συστήματος, τις άθλιες φάτσες της διαφθοράς, αυτές που περιμένουμε για να σωθούμε ως κράτος και ως πολίτες.

Το σύστημα λοιπόν έφτυσε και δημιούργησε τα παιδιά του που σήμερα μας κυβερνούν. Ο απόηχος του συστήματος, τα παπαγαλάκια της διαφθοράς, οι υπηρέτες της προχθεσινής Ελλάδας, η τακτική της υπόγειας συναλλαγής για την εξαγορά ψήφων συνθέτουν δυστυχώς το τοπίο της Ελλάδας που διεκδικεί το αύριο. Άραγε, γίνεται να διεκδικήσουμε το αύριο με χθεσινούς πολιτικούς; Με αυτούς δηλαδή που δημιούργησαν το τεράστιο χταπόδι της διαφθοράς που απλώνει τα πλοκάμια του σε όλη τη διοίκηση, η οποία καλείται σήμερα να δημιουργήσει το ευέλικτο κράτος της ανάπτυξης; Το σύστημα εάν δεν καταρρεύσει συνολικά, εάν δε γεννηθεί από την αρχή κάτι καινούριο, θα βρισκόμαστε στη δίνη του κυκλώνα και κάθε μέρα που περνάει θα γινόμαστε φτωχότεροι, ενώ κάποιοι άλλοι πλουσιότεροι. Οι πολίτες είναι αυτοί που μπορούν μόνο να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση, αυτοί αποτελούν τον κορμό της κοινωνίας, οι επαγγελματίες με διαδρομή, όλοι εμείς που μπορούμε να συνενώσουμε τις δυνάμεις μας χωρίς πολιτικά συμφέροντα και διαπλοκή, περίεργους συσχετισμούς δυνάμεων, επικοινωνιακά τερτίπια.

Τα πάνελ είμαστε εμείς, η Δημοκρατία αντιπροσωπεύεται από τους πολίτες και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε και από το τούνελ. Η ζεστή Ελλάδα, η χώρα του φωτός, μπήκε στον πάγο, γιατί απλά το θέλησαν τα μεγάλα συμφέροντα. Παγωμένα χαμόγελα, παγωμένοι άνθρωποι, κρύα σκέψη στην πιο παγωμένη αγορά της μεταπολίτευσης! Το παγωμένο τοπίο δεν θα ξεπαγώσει εάν δεν δραστηριοποιηθούμε οι ίδιοι ως διεκδικητές της χώρας που μας ανήκει πραγματικά, του μέλλοντος που ονειρευτήκαμε ως άνθρωποι που διδάχθηκαν ότι η ποιότητα ζωής δεν είναι κάτι απρόσιτο, μακρινό, άπιαστο, αλλά η Δημοκρατία, το Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο έχουν ως απαρέγκλιτο κανόνα την επιβίωση του ανθρώπου ως δρώντος υποκειμένου που ζει αρμονικά και καλύπτει τις ανάγκες του στα περισσότερα πεδία της ανθρώπινης υπόστασης.

Εκτός κι αν η ζωή μέχρι σήμερα τα τελευταία 35 χρόνια υπήρξε ένα ψέμα με μόνο στόχο την υποδούλωση του ανθρώπινου είδους με απαρχή τον ελληνικό λαό λόγω της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας. Όσο βρισκόμαστε στην αναμονή με πολιτικούς που αποτελούν δημιούργημα του πάλαι ποτέ διεφθαρμένου κράτους, θα βρισκόμαστε σε ένα χειρότερο χθες με περισσότερους ανέργους, κατεστραμμένους επαγγελματίες, διαλυμένες οικογένειες και νοικοκυριά, νεκρούς που γίνονται σήμερα θυσία για να επιβιώνουν οι τράπεζες, με τις οποίες κανείς από την κυβέρνηση δε θέλησε όχι να τα βάλει, αλλά ούτε να ακουμπήσει το θέμα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Εκτός κι αν οι εισπρακτικές εταιρίες απασχολούν εργαζομένους και για να μη βρεθούν στις ουρές του ΟΑΕΔ τις αφήνουν να λειτουργούν απτόητες και να οδηγούν στην απόγνωση καθημερινά όλο και περισσότερους ανθρώπους. Σε λίγο θα πηγαίνουμε στον ΟΑΕΔ για καφέ όλοι μαζί να τα λέμε ως ευρωπαίοι ή θα καθόμαστε σπίτι μας να κοιτάζουμε το ταβάνι, για να πληρούμε όλες τις προϋποθέσεις του προφίλ που θέλουν να οι κυβερνώντες να εξυπηρετούν οι πολίτες ως φιλήσυχες αγελάδες που δεν σκέφτονται, αλλά έχουν την ευρωπαϊκή σφραγίδα όταν γίνονται γιαούρτι. Χρειαζόμαστε πολιτικούς που θα σταθούν στο ύψος του πολίτη, στον οποίο ανήκει ένα αύριο με προοπτικές. Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια στο απυρόβλητο της κρίσης, μπορώ να τολμήσω να πω ότι βρισκόμαστε ήδη και διανύουμε το αύριο πλέον με ό,τι αυτό σημαίνει εννοιολογικά για τους κυβερνώντες που διαχειρίστηκαν τα του κράτους. Αυτό είναι το Αύριο των σημερινών κυβερνήσεων και δεν περιμένουμε τίποτα πλέον να συμβεί. Εξάλλου, όταν σε ένα σενάριο που γράφει κάποιος, το τέλος είναι προαποφασισμένο από το κανάλι, δεν μπορεί κάποιος να νιώσει την ανατροπή! Την στιγμή που το γράφει.

Εάν θέλουμε ένα πραγματικό Αύριο θα είναι σίγουρα χωρίς αυτούς που κατασκεύασαν το παρόν που αποτελεί το μόνο αύριο των κυβερνώντων. Πολιτικοί του Χθες, υπηρέτες του παγωμένου παρόντος, υπερασπιστές του αύριο όπως το αντιλαμβάνεται η Μέρκελ, σίγουρα δε θα μας βγάλουν από την κρίση που προέρχεται από το παρελθόν και αποτελεί το μόνο μέλλον της χώρας μας, όσο συνεχίζουμε να υπηρετούμε το σύστημα που έχει λάβει αποκλειστικά γερμανικές διαστάσεις που δεν είναι σίγουρα τυχαίες, αλλά καλλιεργούνται εδώ και πολλά χρόνια μέσα από την αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων και όχι μόνο.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας