Αποτυχία από το σύνολο του πολιτικού συστήματος να συγκρουστεί με τις Τράπεζες!

Μπορεί τα κόμματα της βουλής να δυσκολεύονται να συμφωνήσουν στα μέτρα που λαμβάνονται από την Κυβέρνηση και σπεύδουν να τονίσουν καθημερινά τις πολιτικές τους διαφορές, αλλά υπάρχουν ζητήματα που τελικά ταυτίζονται απόλυτα. Το συμπέρασμα προκύπτει από το γεγονός ότι, ενώ τα κόμματα της συγκυβέρνησης αλλά και της Αντιπολίτευσης είχαν πείσει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ότι θα τα βάλουν με τις Τράπεζες, θα κουρέψουν τα δάνεια του κόσμου εάν βρεθούν στην εξουσία, έχουν εγκαταλείψει οποιαδήποτε σύγκρουση με τις Τράπεζες, οι οποίες τελικά διοικούν την χώρα.

Οι πολίτες έχουν επενδύσει σε ακίνητα με υπεραξίες και επιχειρήσεις κι ενώ έχουν δει τις περιουσίες και επενδύσεις τους να χάνουν την αξία τους, καλούνται σήμερα να ξεπληρώσουν δάνεια που ανήκουν σε μία άλλη εποχή, όπου η φούσκα της οικονομίας κυριαρχούσε και ενδυναμωνόταν μάλιστα από τους Πολιτικούς που έσπρωχναν τον κόσμο να δανειοδοτηθεί μετά την απελευθέρωση των δανείων το 2001. Η μείωση των επιτοκίων σε συνδυασμό με τα εύκολα δάνεια είχε συνδεθεί τότε με την ανάπτυξη, η έννοια της οποίας διαφέρει σημαντικά από αυτή που ορίζουμε σήμερα ως τέτοια. Τα απλήρωτα δάνεια λόγω έλλειψης ρευστότητας των νοικοκυριών βρίσκονται στο κόκκινο αφού τα εισοδήματα έχουν μειωθεί σημαντικά, ενώ η ανεργία συνεχίζει την ανιούσα, με αποτέλεσμα οι δανειολήπτες να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις.

Η διαφορά της πραγματικής αξίας των ακινήτων με το ύψος των δανείων που έχουν λάβει οι πολίτες είναι πλέον δυσανάλογη σε τέτοιο βαθμό που καθιστά την εξυπηρέτηση των δανείων ακραία εκμετάλλευση. Όσοι έκαναν το “λάθος” να επενδύσουν σε μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, είδαν τις προσπάθειες τους να πέφτουν στο κενό, ενώ μάταια εδώ και 3 χρόνια της έντονης οικονομκής κρίσης περιμένουν την στήριξη της Κυβέρνησης. Αξίζει να θυμηθούμε ότι οι άμοιρες αυτές οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρέθηκαν στις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων της εξουσίας και αμέσως μετά ξεχάστηκαν όπως όλα αυτά τα χρόνια που υπήρξαν αντικείμενο εκμετάλλευσης και μόνο από τους γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας.

Οι πολίτες καλούνται σήμερα να αναλάβουν το βάρος της κρίσης, της φούσκας και να ξεπληρώσουν δάνεια που θα χρωστάνε μια ολόκληρη ζωή με αμέτρητους καταχρηστικούς όρους. Δυστυχώς, οι δανειολήπτες δεν καλούνται να αντιμετωπίσουν μόνο τις Τράπεζες, αλλά και τις αμέτρητες εισπρακτικές εταιρίες που λειτουργούν αντί αυτών με ενοχλήσεις καθημερινές για να πιέσουν τους πολίτες που χάνουν καθημερινά ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος τους. Το αρχικό κεφάλαιο των δανείων και οι υπέρογκοι τόκοι, με τις παράνομες προσαυξήσεις καθιστούν τα δάνεια κόκκινα αφού δεν μπορούν να ξεπληρωθούν. Με αγωνία ο πολίτης παρακολουθεί τις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα μετά τις ιδιωτικοποιήσεις για να διαπιστώσει πού θα μεταφερθούν οι επισφάλειες των δανείων για να ακολουθήσουν εισπρακτικές εταιρίες των επενδυτών πιο αυστηρή πολιτική απέναντι στους δανειολήπτες.

Με αγωνία παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στην Εθνική Τράπεζα, γιατί ήξεραν ότι η πολιτική της Τράπεζας μετά την πώληση της θα ήταν πολύ χειρότερη για τους δανειολήπτες. Σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις και μάλιστα των Γερμανών εταίρων μας, που έχουν επενδύσει στη ρημαγμένη Ελλάδα, ήδη η εισπρακτική νοοτροπία απέναντι στους καταναλωτές είναι η χειρότερη, εφαρμόζοντας και στις επιχειρήσεις που διοικούν οι εταίροι μας την ανεδαφική οικονομική πολιτική που απέχει παρασάγκας από την πραγματική κατάσταση της Κοινωνίας. Και το χειρότερο απέναντι σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση της οικονομίας είναι ότι όλοι αυτοί που μας κυβερνούν περιμένουν την ανάπτυξη από τις Τράπεζες.

Οι διαφημιστικές καμπάνιες των Τραπεζών έχουν ξεκινήσει για να πλαισιώσουν τους καταναλωτές που περιμένουν την επανάκτηση ρευστότητας των Τραπεζών όχι για να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία, αλλά για να βρουν έναν τρόπο να ξεπληρώσουν τα χρέη που έχουν δημιουργηθεί από τα 3 δυσβάστακτα χρόνια της κρίσης και την φοροεισπρακτική λογική της Κυβέρνησης. Τελικά όμως αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε μάθει από τις τραγικές εμπειρίες που έχουμε ζήσει και για άλλη μια φορά η Κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο απέναντι στις Τράπεζες, οι οποίες θα καθορίσουν μετά την πλασματική επανάκτηση της ρευστότητας τους την ανεξέλεγκτη πολιτική που εφάρμοζαν όλα αυτά τα χρόνια, εκμεταλλευόμενες τους δανειολήπτες.

Αντιθέτα από τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων της συγκυβέρνησης, κατόρθωσαν να αποσιωπήσουν το ζήτημα των δανείων των πολιτών και να χτίσουν οι πολιτικοί μας ένα προφίλ θύματος για τις Τράπεζες και να τις συνδέσουν εν συνεχεία με τα ευρύτερα μέτρα ανάπτυξης για να τις απαλλάξουν από το στόχαστρο της κοινής γνώμης. Τα κριτήρια καθορισμού της ψήφου εάν δεν έχει γίνει ήδη θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν και οι πολίτες να είναι πια υποψιασμένοι πραγματικά για τα συμφέροντα αυτών που τους κυβερνούν. Η διεκδίκηση μιας πολιτικής πραγματικά υπέρ του πολίτη με κοινωνική δικαιοσύνη είναι ζητούμενο των δύσκολων ημερών όπου καθημερινά μειώνεται το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και συρρικνώνεται το εισόδημά τους χωρίς όμως να θιχτούν οι Τράπεζες με τους κερδοφόρους ισολογισμούς.

Περιμένουμε τη λεγόμενη ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών χωρίς να προβούμε σε ένα πραγματικό σχέδιο για να διαπραγματευτεί η πολιτική εξουσία με τις Τράπεζες με ουσιαστικές ρυθμίσεις για κούρεμα των δανείων των πολιτών, αφού οι αριθμοί δε βγαίνουν. Δυστυχώς όμως η λέξη κούρεμα όσον αφορά τα δάνεια των πολιτών εξαφανίστηκε εδώ και καιρό από την Agenda της επικαιρότητας για να αντικατασταθεί με τη λέξη επιβίωση των Τραπεζών και να δημιουργήσουν ένα άλλο προφίλ τους στην κοινωνία που αιμορραγεί.

Τα άκρα ξεπεράστηκαν από τις Τράπεζες με την ακραία εφαρμογή εισπρακτικής λογικής από εταιρίες που συνεχίζουν να λειτουργούν παράνομα και καταχρηστικά χωρίς να λαμβάνει κανείς μέτρα υπέρ του πολίτη, ο οποίος χάνει μαζί με την περιουσία του, όπου κι αν βρίσκεται αυτή, και την εμπιστοσύνη του απέναντι στο σαθρό πολιτικό σύστημα της χώρας που αδυνατεί να συγκρουστεί με τις Τράπεζες.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας