Εκλογές και μετά τι;

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα στις 17 Ιουνίου αλλάζει ριζικά τους συσχετισμούς στον ιδεολογικό χάρτη της πολιτικής ζωής της χώρας. Και διά μαγείας πλέον, αλλάζει το κλίμα ψυχολογίας στη χώρα μας. Το ζήτημα όμως παραμένει!

Την επόμενη μέρα, τι θα αλλάξει άραγε;

Γιατί κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί μας θα αντικατασταθούν με «ολοκαίνουριους», οι πολίτες, τι θα απογίνουν; Οι γραμμές ανάμεσα στους πολιτικούς και τους πολίτες θα συνεχίσουν να είναι παράλληλες;

Όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, η πληγή της πολιτικής ζωής της χώρας και της οικονομικής κρίσης ξεκίνησε από μία σοβαρή κρίση αξιών και είναι πολύ πιο βαθιά απ’ ότι νομίζουμε(Χαίρε, βάθος δυσθεώρατον). Την επόμενη μέρα θα μπούμε στα αυτοκίνητά μας και θα συνεχίσουμε να οδηγούμε με τον ίδιο απαράδεκτο τρόπο; Θα συνεχίσουμε να ταίζουμε το αδηφάγο τέρας του δημόσιου τομέα που επιβάλλει περισσότερη γραφειοκρατία καθημερινά;

Το δημόσιο θα συνεχίζει να θεωρείται τσιφλίκι των κομματόσκυλων που γαβγίζουν με θράσος στους πολίτες; Οι εργοδότες θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν πρακτικές για υπέρογκα κέρδη που ευνοούν τους λίγους, αντιμετωπίζοντας τους εργαζομένους ως αναλώσιμα υλικά; Η Επιχειρηματική Ηθική θα συνεχίσει να θεωρείται άγνωστη λέξη στην Ελλάδα της μαυρίλας και της λαμογιάς; Οι εργαζόμενοι θα εναρμονίσουν τον μισθό με την παραγωγικότητά τους; Οι δεύτερες φωνές που ακούμε όλοι και μας οδηγούν σε περίεργα μονοπάτια, θα αντικατασταθούν με άλλες που μας υπαγορεύουν πράξεις ηθικής;

Η κατάχρηση εξουσίας θα ανατραπεί στην καθημερινότητα όλων ή ο καθένας θα συνεχίσει να λειτουργεί αποκλειστικά για τον ίδιο και τον οίκο του με το λαδοτύρι που του πετάνε; Οι δημοσιογράφοι θα είναι ταυτισμένοι κομματικά την επόμενη μέρα ή επιτέλους η ενημέρωση που θα λαμβάνουμε θα είναι ανεξάρτητη από κομματικές πρακτικές; Όταν βγαίνουμε στη γειτονιά θα λέμε τσάμπα καλημέρα ή η γυαλούμπα θα καλλιεργεί το lifestyle στυλάκι του ωραίου και πετυχημένου, που έξυπνα μας πούλησαν και το υιοθετήσαμε πλήρως;

Το διεφθαρμένο σύστημα και οι αδυναμίες του θα είναι κυρίαρχες στις 18 Ιουνίου ως μόνη διέξοδο για την ένταξη στους πολιτικούς μηχανισμούς νέων μισθοφόρων; Το δικαίωμα της απεργίας θα χρησιμοποιείται ως μέσο καταστολής φαινομένων αδικίας ή ως τσαμπουκά και επίδειξη δήθεν δύναμης; Στις πολεοδομίες οι άδειες θα βγαίνουν στην ώρα τους ή κάποιοι φάκελοι θα γίνονται περιέργως express;

Το δημόσιο θα συνεχίζει να θεωρείται «το στανταράκι και πάμε για άλλα»; Τα παράνομα επιδόματα και οι μαιμού-συντάξεις θα μπαίνουν στις τσέπες των ασυνείδητων, φέρνοντας σε δύσκολη θέση αυτούς που τα έχουν πραγματική ανάγκη; Οι δήμαρχοι θα ελέγχονται με κάποιο τρόπο ή θα συντηρούν απλώς τα δικά τους μαγαζάκια της ντροπής; Οι δρόμοι θα έχουν λακούβες, ενώ ο πολίτης δίνει χρήματα για να φτιαχτούν;

Η κουλτουριάρικη οικογενειοκρατία θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση στα πανεπιστημιακά ιδρύματα; Στα σχολεία κωφών θα συνεχίσουν να διδάσκουν καθηγητές χωρίς γνώση νοηματικής; Οι ράμπες αναπήρων θα κλείνονται από τους ασυνείδητους πυγμένους της καταναλωτικής εποχής που σταματούν για το freddo τους;

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός στα σχολεία θα συνεχίζει να χτίζει στα θεμέλια της ξεγνοιασιάς, της καλοπέρασης, του «εύκολου μέλλοντος»; Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αντιμετωπίζονται πάλι ως «μικρούτσικες»(τι γλυκούλι!) που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια διακίνησης μαύρου χρήματος; Επιτέλους, ο ιδιωτικός τομέας θα σταματήσει να τρώει αποκλειστικά από τον δημόσιο τομέα με προσυμφωνημένους διαγωνισμούς; Η πολιτική του μεσάζοντα θα συνεχίσει να επικρατεί στην αγορά, ή θα δοθεί σημασία στην πηγή(ζωής και όχι χρήματος) που όλοι ψάχνουμε για να τα βγάλουμε πέρα; Θα τα βάλει κανείς με τους ανεξέλεγκτους μηχανισμούς της αγοράς που ακριβαίνουν τη ζωή της χώρας καθημερινά; Θα αντισταθεί ο πολίτης ή μάλλον, έχει την καλλιέργεια να το κάνει;

Η επανάσταση θα περιοριστεί σε μία ημέρα που θα καταθέσει την ψήφο του ή θα είναι ενεργός στην καθημερινότητα του; Οι ανεξάρτητες αρχές θα είναι πραγματικά ανεξάρτητες ή θα συνεχίσουν να λειτουργούν εθιμοτυπικά; Η Δικαιοσύνη θα επιταχυνθεί ή θα αποκτήσουμε χελώνες για κατοικίδια, τις οποίες θα τις βγάζουμε όλοι μαζί βόλτα;

Ο νομοπληθωρισμός θα συνεχίσει ως φαινόμενο που δυσχεραίνει επικίνδυνα; Οι νόμοι τελικά θα εφαρμοστούν ποτέ στην χώρα μας ή θα υπάρχουν αποκλειστικά για να τους καταπατάμε και μόνο; Το δίκιο θα πνίξει ποτέ τους πολίτες ή θα αλλάζει ανάλογα με τα τυράκια διαίτης που θα πετάνε οι πολιτικοί στους ευκολόπιστους; Οι λογαριασμοί των κρατικών αξιωματούχων θα ελεγχθούν ποτέ για να επανέλθει η αξιοπιστία στην Κοινωνία μας; Ο πολίτης θα διεκδικήσει το δικαίωμά του για ίσες ευκαιρίες; Η λίστα των προσλήψεων στους διαγωνισμούς θα συνεχίσει να αλλάζει σε μία νύχτα, ανάλογα με τα τηλεφωνάκια που θα χτυπάνε;

Ο Έλληνας θα νιώθει πολίτης της Ευρώπης ή της Ελλάδας του Οφελίξ; Οι πολίτες θα εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες Εκπαίδευσης και Κατάρτισης που δίνουν τα προγράμματα της Ευρώπης ή θα αποτελέσουν άλλον ένα λόγο για λούφα και παραλλαγή; Η τέχνη και οι άνθρωποί της θα βρουν γόνιμο έδαφος για να εκφράζονται ή θα παρακαλούν για ψίχουλα στις δημόσιες υπηρεσίες της ντροπής; Η διεκδίκηση για το μέλλον των παιδιών αυτού του τόπου θα κινείται μόνο προς την κατεύθυνση της οικονομικής αποκατάστασης για ένα κεραμίδι πάνω από τα κεφάλια τους ή θα αναζητηθούν και άλλες διέξοδοι που αφορούν την εσωτερική καλλιέργεια;

Ρε, μήπως τελικά είμαστε εμείς οι πολίτες, που κάνουμε κουμάντο και δεν το ξέρω;  

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 31-05-2012