Η λίστα ΛΑΓΚΑΡΝΤ που έγινε λίστα A LA CARTE

Εδώ CD, εκεί CD, πού είναι το CD;

Το σύστημα, οι τακτικές του παρελθόντος, η τεράστια διαφθορά που μαστίζει την χώρα μας, ξεπερνάνε τελικά παρασάγκας την κρίση. Τόσο καιρό που καλούσαν το λαό να ξεπεράσει τον εαυτό του, να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα, τις μειώσεις στις συντάξεις, τα εφάπαξ, τις χαμένες θέσεις εργασίας, την έλλειψη ρευστότητας, εκείνοι στάθηκαν ανίκανοι να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να τα βάλουν με το διεφθαρμένο κράτος.

Δεν είναι λοιπόν η κρίση υπεράνω όλων, αλλά ανακηρύσσεται περίτρανα η διαφθορά ως ο βασιλιάς του συστήματος. Ας θυμηθούμε τον απόλυτο τρόπο που μας επέβαλε ο κ. Παπακωνσταντίνου τα μέτρα, την έπαρση με την οποία αντιμετώπιζε τους απλούς πολίτες, που συμφωνα με την αμετακίνητη, σχεδον ακλώνητη, άποψή του, έπρεπε να είχαν οι πάντες ήδη καταλάβει αυτά που είχε διαπιστώσει ο ίδιος και όλοι εμείς οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε.

Ο λαός όμως ήξερε, γιατί όλα αυτά τα χρόνια ήταν κομμάτι του συστήματος είτε με την ενεργό του δράση στη συμμετοχική δημοκρατία της διαφθοράς, είτε ως θεατής-πολίτης-δέκτης στην καρδιά της κοινωνίας. Το περιβόητο λοιπόν CD χάθηκε στη μέση της διαδρομής, γιατί ήταν ικανό να τινάξει όλο το πολιτικό οικοδόμημα στον αέρα που θυμίζει περισσότερο θίασο από θεατρική παράσταση, παρά συγκυβέρνηση τριών κομμάτων. Η λίστα ΛΑΓΚΑΡΝΤ έγινε με τις συνήθεις υπόγειες διεργασίες λίστα A LA CARTE, μενού κατά παραγγελία, για να εξυπηρετήσει μία δήθεν σταθερότητα της κυβερνητικής συνοχής με τους ημετέρους να κινούν για άλλη μια φορά τα νήματα. Διδαχθήκαμε, βλέπετε, από την Ευρώπη δυο ταχυτήτων και λάβαμε μέτρα δύο ταχυτήτων.

Από τη μία αυτά που θα υποστήριζαν την ανταγωνιστικότητα, την ευελιξία, την εξυπηρέτηση πάση θυσία του ελληνικού χρέους και από την άλλη τα μέτρα που ξεμπλόκαραν τα γρανάζια του ΠΑΣΟΚ, για να συνεχίσει η μηχανή να είναι καλολαδωμένη κι ας μην είχαν ρεύμα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, ας έχουν απλήρωτο και το νερό, ας έκαναν εσωκομματικές εκλογές για να ψηφίσουν επί πληρωμή και να πληρώσουν τους γαλαζοπράσινους μισθοφόρους. Η λίστα θα γνωστοποιούσε βέβαια τα ονόματα για πρώτη φορά μόνο στους πολίτες, γιατί όσοι βρίσκονταν μέσα στη βουλή, όσοι κινούσαν το σύστημα, όσοι κρατούσαν το λουρί του αδέσποτου κράτους, γνώριζαν καλά τη λίστα του κατεστημένου, της πολιτικής μας κουλτούρας, του συστημικού κράτους.

Το πρωτότυπο CD μπορεί να χάθηκε προκλητικά και να απαιτείται φυσικά η άμεση απονομή της δικαιοσύνης, αλλά το σκάνδαλο δεν έχει λάβει τις αναμενόμενες κοινωνικές διαστάσεις που θα έπρεπε για έναν απλούστατο λόγο: ο πολίτης πλέον γνωρίζει. Εχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και περιμένει πλέον να ακούσει τα πάντα χωρίς να ιδρώνει διόλου το αυτί του. Θεωρεί πιο πιθανό να βρει το CD ανάμεσα σε αυτά που πουλάνε οι Πακιστανοί, παρά να εμφανιστεί με τη νόμιμη οδό στη δικαιοσύνη. Και η τελευταία είναι αυτή που θα πρέπει να αποδειχθεί κυρίαρχη, όσο ανεξαρτησία της έχει απομείνει.

Λίγο καιρό πριν κυκλοφορούσε στα e-mails μας η υπογραφή του κ. Βενιζέλου φαρδιά πλατιά που έβγαζε καθαρό μετά την εξεταστική επιτροπή τον κ. Τσοχατζόπουλο, ο οποίος θα καταλήξει να είναι ήρωας της διαφθοράς ως ο μόνος που βρέθηκε πίσω από τα σίδερα, αφού όσοι βρίσκονται στη φυλακή σχετίζονται αποκλειστικά με τους εξοπλισμούς. Ο Ελληνας πολίτης την στιγμή που έχανε τη δουλειά του, την επιχείρησή του, την υγεία του, τον άνθρωπό του που αυτοκτονούσε, επειδή δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, έπρεπε να χωνέψει ότι στην τριανδρία θα ήταν και ο άνθρωπος που ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης αμέσως μετά τον κ. Τσοχατζόπουλο, χωρίς να βγει τίποτα στη δημοσιότητα. Συγκάλυψη και πάλι συγκάλυψη, εις βάρος του Ελληνα πολίτη που καλείται να ζήσει μέσα στην εξαθλίωση.

Και όσοι τελικά ανήκουν στη γενιά που υποστήριξε το σύστημα, που μεγάλωσαν μέσα στη διαφθορά, που την τροφοδότησαν με την ιδιότητά τους ως επαγγελματίες και ως πολίτες, έρχονται αντιμέτωποι ως συνειδητοποιημένοι συνδημιουργοί, με το πολιτικό “κομψοτέχνημα” της ντροπής. Ας σκεφτούμε όμως όσους δεν είχαν ιδέα, ή ξεκινάνε τη ζωή τους τώρα, που σπουδάζουν για να βγουν στην κοινωνία, αναζητούν εξαναγκασμό οι το μέλλον τους χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, κάπου στη Γερμανία που παίζει το δικό της κερδοφόρο τραπεζικό παιχνίδι των γερμανικών συμφερόντων. Και όσοι ψιχανεμίζονταν όλα αυτά που βγαίνουν στην επιφάνεια, απορούν πραγματικά για την απροκάλυπτη προάσπιση του διεφθαρμένου κράτους την πιο δύσκολη στιγμή για την χώρα μας και με άλλους τρόπους πέρα από την απόκρυψη του CD.

Γιατί μετά την πλήρη κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, τους απλήρωτους εργαζομένους, συνεχίζει να αποτελεί μέγα δίλημμα εάν θα απολυθούν δηλαδή 15.000 υπάλληλοι από το δημόσιο, την αστική τάξη των ημερών, αφού αποτελούν τον κορμό όχι της κοινωνίας, όσο και να αναπαράγεται το προφίλ αυτό από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά του πολιτικού ιστού της διεφθαρμένης Ελλάδας που, αν πειραχτεί, θα καταρρεύσει την επόμενη στιγμή τόσο το Πασοκικό Κράτος, όσο και το “Κράτος” της Νέας Δημοκρατίας που αποδείχθηκε κατά τη διακυβέρνηση Καραμανλή πιο ΠΑΣΟΚ από το ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς το μέγα σκάνδαλο του CD είναι υποδεέστερο από τον ισχυρό συμβολισμό του που ενδυναμώνει την ντροπιαστική εικόνα για την πολιτική και τους πολιτικούς που έχει σήμερα ο μέσος Ελληνας. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει από ένα CD είναι πολύ μεγαλύτερος απ´ ότι μπορούμε να φανταστούμε.

Το πολιτικό σύστημα μπορεί να μην μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αλλά οι πολίτες πρέπει να το κάνουν, γιατί με την κατάρρευση του συστήματος που έρχεται, καλούνται να ακολουθήσουν την σωστή επιλογή με σύνεση και υπευθυνότητα, αποβάλλοντας την οργή που οδηγεί σε εξοργισμένες λύσεις τύπου Χρυσής Αυγής, που πατάει επί πτωμάτων για να κερδίζει έδαφος και να απονείμει δήθεν ως από μηχανής θεός τη δικαιοσύνη που αναζητάει ο Ελληνας πολίτης.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 27-10-2012