Κάτι τρέχει με τη Μαίρη !

Φυλαχθείτε πολιτικοί, κυκλοφορεί ελεύθερη και επικίνδυνη!

Ποια είναι η Μαίρη, βρε παιδιά, που πάει να κατατροπώσει όλη την κυβέρνηση; Η Μαίρη ξεκίνησε απλά να προκαλεί με μικρά συμπτώματα, αλλά η κατάσταση έχει αρχίσει να σοβαρεύει επικίνδυνα. Τη μία πάει να βγάλει το μάτι του Πρωθυπουργού, την άλλη στέλνει στο νοσοκομείο πολλά υποσχόμενο Υπουργό και τώρα απ’ ότι φαίνεται είναι υπαίτια για την παραίτηση του αναπληρωτή υπουργού Εργασίας.

Όλο και περισσότερες σαΐτες ανεμοδέρνουν πάνω από τα βουλευτικά έδρανα με παραιτήσεις, την στιγμή που αναβιώνει στο πολιτικό σκηνικό το θρυλικό τηλεπαιχνίδι Ρουκ Ζουκ: Φύγε εσύ, έλα εσύ! Με πολύ απλό τρόπο αντικαθίστανται υπουργοί και υφυπουργοί σε καίριες θέσεις της πολιτικής ζωής της χώρας για να μας αντιπροσωπεύσουν και να παίξουν με τις ζωές μας. Και λέω, εγώ, τώρα… Τόσο εύκολα παραιτείται ένας υπουργός σε μία τόσο σοβαρή στιγμή για την χώρα μας; Σενάριο πρώτο: ο τέως υφυπουργός Εργασίας κοιτάζει αποκλειστικά το κομματικό του συμφέρον και φοβάται μην εκτεθεί απέναντι στους ψηφοφόρους του.

Την ίδια στιγμή προβλέπει την κοινωνική κατακραυγή και θέλει να απέχει από την ταύτιση με την στείρα μνημονιακή πολιτική. Σενάριο δεύτερο: Ξαφνικά, αντιλαμβάνεται ότι θα περάσουν μέτρα που δεν έχουν καμία σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης. Αρχικά εμφανίζεται πρόθυμος να κάνει έναν αγώνα για την αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος, στα πλαίσια της λεγόμενης αναδιαπραγμάτευσης, η οποία όμως, όσο και να την ψάχνει, δεν τη βρίσκει πουθενά. Σενάριο τρίτο: υπάρχει μία εσωκομματική κόντρα με τον Υπουργό εργασίας και αντιλαμβάνεται ότι δε θα έχει καμία πρωτοβουλία, αλλά θα λειτουργεί ως δόκιμος πυροσβέστης στα μικρόφωνα των δημοσιογράφων, όσο ο Υπουργός θα περνάει ευλαβικά τα μέτρα που υποδεικνύει η Τρόικα. Σενάριο τέταρτο: δεν υπάρχει.

Όποιο σενάριο και να κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά, αποκαλύπτεται η επιπολαιότητα της κυβέρνησης, η οποία καλείται να διαχειριστεί ένα βουνό, αποκλειστικό δημιούργημα των καθεστωτικών νοοτροπιών του παρελθόντος. Υπάρχουν, λοιπόν, ορισμένοι στην κυβέρνηση που κάθονται στο σαλέ δίπλα στο βουνό και πίνουν τον καφέ τους ρεμβάζοντας στο θολό τοπίο, ενώ άλλοι κάνουν σκι καλοκαιριάτικα για να κατέβουν το βουνό όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Οι φωτογραφίες με τον Υπουργό Οικονομικών αποκαλύπτουν μία σημαντική αλήθεια. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, το μόνο σίγουρο. Το χειρότερο όμως , δεν υπάρχει διάθεση για διαπραγμάτευση, σαν να είναι όλοι βαλτοί να περάσουν συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία κάνουν αντίλαλο στην αγορά, η οποία βαλτώνει συνεχώς.

Έχουμε όλοι καταντήσει κροκόδειλοι που δεν τολμάμε να βγάλουμε το κεφάλι μας έξω μην φάμε καμία με ξύλο από τους ψάρακες με τους οποίους έχουμε μπλέξει. Η πρώτη συνάντηση του Υπουργού Οικονομικών με την Τρόικα ήταν για όλους εμάς τους πολίτες άκρως απογοητευτική. Γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι που μας αντιπροσωπεύουν συνεχίζουν να διατηρούν τις θηριώδεις αποστάσεις τους από την Κοινωνία. Γι’ αυτό δεν μπορούν να διαπραγματευτούν. Είναι απλό για τους ήδη φτιαγμένους: «Παίρνω μέτρα, σώζω το τομάρι μου, ανεβαίνω στην ιεραρχία, διατηρώ την θεσούλα μου, εκτελώ την αποστολή μου, ανήκω στο lobby των ισχυρών». Μία δουλειά είναι και αυτή. Ξεχάστε ό,τι πιστεύατε για το λειτούργημα της πολιτικής, ειδικά αν ανήκατε στους ευκολόπιστους αυτής της χώρας.

Πρόκειται απλά για Στελέχη μιας πολυεθνικής εταιρίας που, προκειμένου να κάνουν τα καλά παιδιά στη διοίκηση της εταιρίας, λένε νέσκε στα μεγάλα κεφάλια. Πόσοι marketers  έχουν υποχωρήσει στα τερτίπια των μεγάλων πελατών, ενώ ξέρουν ότι η καμπάνια δε θα δουλέψει; Πετάει ξαφνικά ο πελάτης το κοντό του (το μακρύ τις περισσότερες φορές προλαβαίνει και δραπετεύει) και όλοι στο τραπέζι χειροκροτούν τη μεγάλη ιδέα, ενώ υποτάσσονται ευχαρίστως, προκειμένου να διατηρήσουν τον μισθό τους. Χαμογελάει η Μέρκελ, χαμογελάμε κι εμείς. Ξύνει τη μύτη της η Μέρκελ, ξύνουμε κι εμείς την μύτη μας πιο δυνατά μάλιστα.

Να το πάρουμε λοιπόν χαμπάρι. Η καμπάνια δε θα λειτουργήσει. Όσο περισσότερα μέτρα και φόρους ακούμε, τόσο η ύφεση θα βαθαίνει. Συνεχίζουμε να μην ακούμε μέτρα ανάπτυξης. Και κάθε στιγμή που περνάει, είναι σαν να ξεκινάει η κρίση τώρα. Αυτό είναι το χειρότερο. Έχουμε βιώσει δυόμισι μαρτυρικά χρόνια κοινωνικής αυτοκτονίας και η πόρτα της ανάπτυξης συνεχίζει να βρίσκεται κλειδαμπαρωμένη.

Περιμένουμε την λύση απέξω, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι η λύση βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας. Οι ηγέτες έχουν εξαφανιστεί από παντού και πολλοί από τους ανθρώπους που μέχρι σήμερα μας κυβερνούσαν το έχουν ρίξει έξω, σε καλλιέργειες, hobby, σουλατσαρίσματα, διακοπές διαρκείας στις πολυτελείς εξοχικές κατοικίες τους. Όσο πιο μακριά βρίσκονται από τα φώτα της δημοσιότητας, τόσο καλύτερα είναι, βλέπεις. Τελικά, πρέπει να μας πουν ποιος είναι αυτός σήμερα που θα ενισχύσει την αγορά.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, που ήταν οι καλοί πελάτες των μαγαζιών, δεν έχουν ευρώ για δείγμα μετά τις περικοπές επιδομάτων και 13ου, 14ου μισθού. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ξεκινάνε την ημέρα τους, προσπαθώντας να γίνουν διπλά παραγωγικοί με δραστικά μειωμένες αποδοχές, ενώ κάνουν το σταυρό τους μέχρι να τελειώσει η μέρα μην θρηνήσουν και άλλες απώλειες, ανάμεσα στις οποίες θα βρίσκονται και οι ίδιοι. Οι επιχειρηματίες που δεν έχουν βαρέσει ακόμη κανόνι, έχουν κόψει τις πρωτοβουλίες, μαζεύονται σαν τρελοί και προσπαθούν να πληρώνουν τις δόσεις στα ταμεία του Ι.Κ.Α, ενώ έχουν να αντιμετωπίσουν τους απλήρωτους υπαλλήλους λόγω του μακελειού που έχει γίνει στην αγορά.

Κάποιοι που άνοιξαν βιβλία για να ξεκινήσουν μία επιχειρηματική δραστηριότητα, τα έκλεισαν άρον-άρον. Άλλοι δεν το σκέφτονται καν. Αυτοί που αποφάσισαν να κάνουν οικογένεια το ξανασκέφτηκαν και άρχισαν να ετοιμάζουν βαλίτσες εν όψει καλοκαιριού, όχι για διακοπές, αλλά για το σπίτι των γονιών τους για να μειώσουν τα έξοδα. Να περάσει η κρίση και βλέπουμε. Οι έχοντες μαζεύονται στο καβούκι τους για να μην προκαλούν πλέον, όχι μόνο για τα μπουγιουρντί της εφορίας, αλλά για τους εν δυνάμει κλέφτες και εγκληματίες της κάθε γειτονιάς που παραμονεύουν. Οι άνεργοι, που μέχρι τώρα ήταν αξιοπρεπείς πολίτες αυτής της χώρας, στήνονται σε μία ουρά για να πάρουν το επίδομα ή να πρωτοεγγραφούν στα περιβόητα μητρώα που αυξάνουν και πληθαίνουν.

Ελεύθεροι επαγγελματίες δουλεύουν για την ψυχή της μάνας τους, αφού τις περισσότερες φορές δεν έχουν ούτε για την ασφάλειά τους. Απλά προσπαθούν να μαζέψουν από πελάτες τα απαραίτητα για τους λογαριασμούς τους. Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν, ποιος θα ενισχύσει την αγορά. Μαίρη μου, δεν αφήνεις σε παρακαλώ τους πολιτικούς να αρχίσεις τα ψώνια; Γιατί τελικά είσαι η μόνη μας ελπίδα στην Ελλάδα. Μαίρη, ξεκίνα από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και βλέπουμε …

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 11-07-2012