Ολα για την Ευρώπη, τίποτα για τον Πολίτη, μηδέν για τον Άνθρωπο

Οι τελευταίες εξελίξεις με το θεατράκι της συγκυβέρνησης ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι σε αυτό που λέγεται κοινοβουλευτική Δημοκρατία ο πολίτης είναι παντελώς μόνος του. Η κοροϊδία συνεχίζει χωρίς να λαμβάνουν οι συγκυβερνώντες υπόψη ότι ο πολίτης έχει εκπαιδευτεί στις κακουχίες, στον πανικό, την ανασφάλεια, την έλλειψη ελπίδας, αλλά και στο πολιτικό ψέμα.

Ολοι ήξεραν ότι η συνάντηση των 3 αρχηγών για μία πιθανή δίωξη μεταξύ των εταίρων ήταν ένα επικοινωνιακό φιάσκο για να ενισχύσει ο κάθε εταίρος τον ρόλο του στην κυβέρνηση και να δικαιολογήσει την ύπαρξή του στο πολιτικό σκηνικό της ντροπής. Ολοι το ήξεραν εκτός από τους ίδιους τους συγκυβερνώντες. Κανένας από τους εταίρους δεν έχει αλλάξει την παλαιοκομματική λογική της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας, όπως τη γνωρίζαμε τόσα χρόνια, αυτή που μας οδήγησε στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο.

Ο Αντώνης Σαμαράς ζει στη Γερμανία, ο Ευάγγελος Βενιζέλος νομίζει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση σαν την παλιά καλή εποχή και ο Φώτης Κουβέλης βρίσκεται στον κόσμο  μιας απροσδιόριστης αριστεράς. Γι αυτό και η συνάντηση των 3 αρχηγών ήταν παντελώς αδιάφορη για όλους, γιατί ήξεραν οι πολίτες την κατάληξη. Εάν θέλουμε να αντιληφθούμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει, θα πρέπει να κοιτάξουμε τι συμβαίνει στην Ευρώπη και όχι στο εσωτερικό της χώρας.

Οι λαοπλάνοι κάθε κοπής φρόντισαν να χάσουμε τον παραμικρό δημοσιονομικό ρόλο που μας είχε απομείνει ως Κράτος, έστω μικρό, αλλά με μία σημαντική γεωγραφική θέση. Δημοσιονομική πολιτική γιοκ. Εχω την εντύπωση ότι είναι πιο πιθανό να λάβει ο πολίτης απαντήσεις στα ερωτήματά του εάν στείλει e-mail στον Τόμσεν, παρά να βγάλει άκρη στα τηλεπαράθυρα που έχουν εξαντλήσει τον κόσμο. Ενα μόνο εφόδιο είχε η Κυβέρνηση στα χέρια της και το άφησε κι αυτό αναξιοποίητο για να σώσει το πολιτικό της τομάρι: να διαφυλάξει την ψυχολογία του κόσμου. Να αισθανθεί ο πολίτης ότι η ξαφνική φτωχοποίηση του, η ανυπέρβλητη κατάθλιψη, η πάλη για την επιβίωση, το αβέβαιο μέλλον, η ολική καταστροφή της δημόσιας διοίκησης, η καθημερινή ταλαιπωρία του, ο ανύπαρκτος τομέας της Υγείας με τα διαλυμένα ασφαλιστικά ταμεία, όλα αυτά τα ωραία, τα περνάει για έναν ευγενή σκοπό, την σωτηρία της χώρας του, ένα καλύτερο μέλλον, την ανάκτηση της ελπίδας.

Δυστυχώς, το χαμηλό και κάκιστο επίπεδο των τηλεοπτικών αστέρων της πολιτικής μας σκηνής δεν άφησαν περιθώρια να αγαπήσουμε την χώρα μας, αλλά να την μισήσουμε για αυτό που είναι σήμερα, έναν χειρότερο εαυτό της απ´ ότι στο παρελθόν. Οι πολιτικοί απαξίωσαν με την κυριαρχία του ψέματος κάθε ίχνος αξιοπρέπειας στην επιλεκτική Δημοκρατία των συστημικών κομμάτων και δικαιώνουν σήμερα όσους δεν την εμπιστεύτηκαν ποτέ.

Αυτοί που ορκίζονται στο όνομα της αποχής από τα πολιτικά δρώμενα αυξάνονται με την περαιτέρω φτωχοποίηση του Έλληνα επικινδύνως, ειδικά όταν η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει την τακτική συμβιβασμού, απογοητεύοντας όσους αναζητούν μία λύση ανατροπής που θα προσπαθήσει τουλάχιστον να τα βάλει στοιχειωδώς με τους χαρτογιακάδες εξ Γερμανίας.

Ο Έλληνας από την φύση του είναι υπερήφανος και μαζί με την οργανωμένη φτώχεια της Ευρώπης του Βορρά, έχει θιχτεί ανεπανόρθωτα ο εγωισμός του. Δεν το αξίζει αυτό που του συμβαίνει, αλλά δεν μπορεί να απευθυνθεί στους θεσμούς γιατί είναι απλά ανύπαρκτοι. Κανείς στην Ελλάδα δεν προέβλεπε ότι θα ζούσε στην πραγματικότητα τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι Βόριοι στους Νοτίους της Ευρώπης, στους παρακατιανούς, τους διεφθαρμένους, τους υπερχρεωμένους, τους τεμπέληδες απέναντι στο παράδειγμα των Γερμανών που μας παρουσιάζονται ως ιδάλματα της αξιοκρατίας και της Δικαιοσύνης.

Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική: η υπεροχή των χωρών του βορρά, επεκτείνεται και στην κυριαρχία των ΜΜΕ του παγκόσμιου στερεώματος για να επιβάλουν την εικόνα τους και τον σεβασμό λόγω των μεγεθών χωρίς να εμπνέουν, όπως θα έπρεπε. Ποιος μπορεί σήμερα, αλήθεια, να σεβαστεί τους Γερμανούς; Οι συγκυβερνώντες εξαιρούνται βέβαια.