Παρελαύνοντας στο δρόμο της χαμένης «Εστίας»

Μία εστία πολιτισμού, ανταλλαγής ιδεών και απόψεων, συνεύρεσης λογοτεχνών και βιβλιόφιλων, ανθρώπων του πνεύματος, εστία ιδεών μέσα από ένα καθημερινό ταξίδι γνώσης, έβαλε λουκέτο: το βιβλιοπωλείο «Εστία».

Είναι τυχαίο όμως ότι έκλεισε ένα βιβλιοπωλείο με τόσα χρόνια ιστορία, που κουβαλάει το όνομα «Εστία»; Ακόμα και στο κλείσιμό του, το βιβλιοπωλείο υπήρξε πεδίο υψηλού συμβολισμού, αφού η Κρίση δεν έκλεισε μόνο το βιβλιοπωλείο Εστία, αλλά ολάκερη την Εστία των Ελλήνων.

Όλο και περισσότεροι άστεγοι, ανέστιοι, χωρίς ίχνος ελπίδας, περπατούσαν τα τελευταία χρόνια έξω από το βιβλιοπωλείο αυτό, σαν να ήταν υπάλληλοι του δρόμου, επαγγελματίες με έδρα το παγκάκι, ελεύθεροι σκοπευτές ενός πιάτου φαγητού, μεταλλαγμένοι καθημερινοί άνθρωποι, που κάποτε ήταν αξιοσέβαστοι πολίτες, με όπλο την κατάντια και την λύπηση, για να σημάνουν τελικά το κλείσιμο του ιστορικού βιβλιοπωλείου.

Το πάρκο σχεδόν απέναντι μπορεί να άδειασε από μαύρους που πουλάνε απομιμήσεις, αλλά συνεχίζει να είναι γεμάτο από αστέγους παλιάς κοπής, νεοαστέγους και ναρκομανείς, που λαμβάνουν τη δόση τους μπροστά σε όλους, ενώ τα ντουβάρια της Νομικής Σχολής Αθηνών, μίας σχολής-πρότυπο, κουνιούνται από την καταπάτηση του Συντάγματος στη χώρα μας και την κατακεραύνωση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

Η Εστία των Ελλήνων δέχθηκε άλλο ένα σημαντικό πλήγμα με το κλείσιμο του ιστορικού βιβλιοπωλείου και ό,τι απορρέει από μία λέξη γεμάτη νόημα, συναίσθημα, κατακτήσεις, τιμιότητα, μικρομεσαία επιχείρηση, αγώνα επιβίωσης, τη μυρωδιά του βιβλίου, την τέχνη, τον πολιτισμό, την καθημερινή ελεύθερη σκέψη, το οπισθόφυλλο που κρατάει στα χέρια του κάποιος που κλέβει λίγες στιγμές από την εργασία του για να ταξιδέψει σε ιστορίες γραφιάδων.

Μα ποιος, θα σκεφθεί κάποιος, νοιάζεται σήμερα για ένα βιβλιοπωλείο, για μία ουσιαστικά επιχείρηση που βάζει λουκέτο ανάμεσα σε τόσες άλλες που έχουν βάλει εδώ και καιρό; Μήπως λοιπόν αποτελεί προβληματισμό βολεμένων που μπορούν ακόμα να διαβάζουν, που κρατάνε τη ζωή τους ακόμη ανοικτή στα ερεθίσματα του πολιτισμού και της τέχνης, σαν βιβλίο με σελίδες που μυρίζουν ζωή πραγματική μακριά από αριθμούς που αφορούν δάνεια και υποχρεώσεις επιβεβλημένες από τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού;

Η απάντηση στον παραπάνω προβληματισμό είναι αρνητική. Το κλείσιμο ενός ιστορικού βιβλιοπωλείου είναι ιστορικής σημασίας για όποιον θέλει να αισθάνεται ή να είναι πραγματικός Έλληνας, που κρίνεται από τον τρόπο που ζει στην καθημερινότητα του και όχι από την ένδειξη στην ταυτότητά του δίπλα στην λέξη υπηκοότητα, χωρίς όμως δείγμα ευαισθησίας απέναντι σε άλλη μια εστία πολιτισμού που δηλώνει κατεύθυνση προς «παιδεία μεριά», που έχει χαθεί στις μέρες μας περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή εδώ και πάνω από 124 χρόνια που λειτουργεί το ιστορικό βιβλιοπωλείο.

Τουλάχιστον τα βιβλία που διατηρούμε σπίτι μας από τις εκδόσεις Εστία, θα κρατήσουν ζωντανή την αύρα του βιβλιοπωλείου και είναι μία ευκαιρία να ανασηκώσουμε βιβλία με την αισθητική της απλότητας, να καθίσουμε για μερικές στιγμές και να διαβάσουμε.

Ίσως, με αυτόν τον τρόπο ξαναβρούμε τη Χαμένη Εστία μας…

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Δημοσίευση: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=23404