Πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών μετά την παρωδία Παπακωνσταντίνου !

Απογοήτευση για τον περισσότερο κόσμο η διεξαγωγή της ψηφοφορίας για την παραπομπή του Παπακωνσταντίνου και των υπολοίπων. Πώς μία κοινωνία μπορεί να πάει μπροστά με τέτοιους πολιτικούς; Το κομματικό συμφέρον είναι πάνω απ´ όλα την στιγμή που απολύεται κόσμος, οι συντάξεις μειώνονται, η αγορά έχει πιάσει πάτο για τα καλά.

Η επιστροφή στους θεσμούς θα αργήσει πολύ με τόσο χαμηλό επίπεδο, με τον ανύπαρκτο πολιτικό πολιτισμό από τα κόμματα. Η ψηφοφορία ως διαδικασία υπήρξε απαράδεκτη μία στιγμή που παραμονεύουν αυξήσεις στη ΔΕΗ, νέες μειώσεις, απολύσεις, μετακινήσεις, φόροι από την ψήφιση του φορολογικού.

Αυτοί είναι λοιπόν οι άνθρωποι που θα μας βγάλουν από την κρίση, αυτοί θα σώσουν την χώρα, θα μας πάνε στην ανάπτυξη, θα δικαιώσουν τους πολίτες, υποτίθεται ότι θα αποκαταστήσουν τις αδικίες και χάρη σε αυτούς θα επαναλειτουργήσουν οι θεσμοί. Υπόψιν, ότι αυτές οι κόντρες, το θέατρο του παραλόγου, η απαξίωση που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Πέμπτης έγινε μετά από χρόνια αλλαγής χεριών για ένα στικάκι, του οποίου η εγκυρότητα αμφισβητείται τελικά. Μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα κι εμείς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε την ξεφτίλα σε όλο της το μεγαλείο. Τελικά η παραπομπή του Παπακωνσταντίνου ανέδειξε το χαμηλό επίπεδο των κομμάτων και μόνο.

Ούτε λόγος για καταπολέμηση της διαφθοράς. Είναι ένα πολιτικό παιχνίδι και τίποτα άλλο. Ούτε καν μπορούν να αντιληφθούν ότι τη διαδικασία την παρακολουθούσε η Ελλάδα της φτώχειας, της καταστροφής, ο άνεργος, ο άνθρωπος που περιμένει δύο χρόνια να πάρει την σύνταξη του, ο απλήρωτος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, ο οικογενειάρχης που δεν έχει να τα ταΐσει τα παιδιά του, όλοι εμείς που πασχίζουμε για να τα βγάλουμε πέρα και είμαστε εκτός συστήματος. Τα κόμματα για άλλη μια φορά καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν τη λαμογιά, το σύστημα που έχει βαθιά τις ρίζες του.

Για να ξεβρομίσει η πολιτική σκηνή απ’ αυτό το μαύρο χάλι θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, όσα θα χρειαστούν και για να βγούμε από την κρίση. Αναρωτιόμαστε εάν έχει πιάσει πάτο η Ελλάδα και η ελληνική αγορά για να ξεκινήσει επιτέλους η ανάκαμψη. Το επικίνδυνο είναι ότι τα κόμματα όχι μόνο δεν έχουν πιάσει πάτο ακόμα, αλλά έχουν μπροστά τους μεγάλη κατηφόρα να διανύσουν. Όσο  τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν πιάσει πάτο, όσο αργεί η κάθαρση του πολιτικού συστήματος, το σίγουρο είναι ότι δε θα δούμε γύρω μας η χώρα να αλλάζει.

Ούτε στοιχειώδης πολιτική σύνεση απέναντι σε τόσες αυτοκτονίες ελλήνων πολιτών! Λίγο καιρό πριν κουκουλώθηκε το σκάνδαλο της Siemens χωρίς καμία επιστροφή του θέματος στην agenda. Δεν είχαμε άλλες προτάσεις από την φαρσοκωμωδία της Πέμπτης; Ποιος αποφάσισε να βρεθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή η ψηφοφορία για την λίστα Λαγκάρντ και μάλιστα με την σημαία της καταπολέμησης της διαφθοράς; Ο λαός σίγουρα δεν περίμενε να γίνουν Ιφιγένειες ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμος και ο Βενιζέλος. Το σύστημα όπως δημιουργεί τα σκάνδαλα, με τον ίδιο τρόπο έχει τη δύναμη να αυτοπροστατευθεί και να θωρακιστεί με τρόπο που δεν μπορεί κανείς να το αγγίξει.

Η απόσταση της πολιτικής εξουσίας μεγαλώνει επικίνδυνα από την Κοινωνία και η σύγκρουση μετά από τόσο μεγάλη έξαρση της βίας θα είναι μεγαλύτερη. Προσπαθούν να βρουν ποιοι ωθούν την Κοινωνία προς τη βία και δεν ψάχνουν ανάμεσά τους να δουν ότι εκείνοι την προκαλούν με την απαξιωτική συμπεριφορά τους προς την Κοινωνία, που πασχίζει να μείνει όρθια. Η επόμενη μέρα δε της ψηφοφορίας ήταν ακόμη χειρότερη. Τα κομματόσκυλα προσπαθούσαν να σώσουν πάλι το κομματικό τους τομάρι στα κανάλια για να μη χρεωθούν την πολιτική αηδία και να δείξουν στον κόσμο ότι βγήκαν κερδισμένοι από την παραπομπή Παπακωνσταντίνου είτε από το ένα κόμμα είτε το άλλο. Θεατρίνοι κακής ποιότητας μόνο για τηλεοπτικά σποτ.

Εάν όλοι αυτοί ανέβουν στο σανίδι ποτέ τα ξύλα θα βγουν να τους χτυπάνε. Ούτε λέξη όλο τον τελευταίο καιρό για δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Γιατί δεν άφηναν τον πολίτη να αποφασίσει εάν έπρεπε να παραπεμφθούν τελικά και οι Παπανδρέου, Βενιζέλος και Παπαδήμος; Τι περιμένουμε να γίνει από μία επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Κοινωνία προπορεύεται από τα κόμματα της Βουλής.

Δεν μπορεί να αντιπροσωπευθεί πλέον από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις στη Βουλή. Οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει με την θεαματική αλλαγή στην καρδιά της Κοινωνίας, δεν αφήνουν όμως τον πολίτη να συμμετάσχει σε διαδικασίες. Ο πολίτης βαρέθηκε τις εξαγγελίες, τις πολιτικές κοκορομαχίες, τον απαξιωτικό τρόπο που δουλεύει το σύστημα. Ο πολίτης ενδιαφέρεται για τα καθημερινά προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος και όχι για άλλα επικοινωνιακά παιχνίδια. Αισθάνεται ότι το κομματικό σύστημα κοιτάζει μόνο τα του οίκου του και έχει δίκιο. Γι’ αυτό έμεινε τόσο στη διαδικασία και όχι στην ουσία.

Πόσο λοιπόν πιθανό είναι αυτό το πολιτικό σύστημα που είδαμε στην Παρωδία της Βουλής να είναι αποτελεσματικό; Γιατί δεν μπορούμε να αποδεσμευτούμε επιτέλους από τους τσαρλατάνους της πολιτικής σκηνής που εμφανίστηκαν στα κανάλια την επόμενη μέρα; Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτοί που γυροφέρνουν από κανάλι σε κανάλι καθημερινά, είναι αυτοί από τους οποίους περιμένουμε να αλλάξει η Κοινωνία.

Εάν δεν αλλάξουμε τους πολιτικούς μας πρώτα και δεν ψηφίσουμε με διαφορετικά κριτήρια, δεν πρόκειται να επιβιώσουμε και δε θα προχωρήσει ποτέ και κανένα κυβερνητικό έργο που θα ενδιαφέρεται για την Κοινωνία και όχι για τον οίκο του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος. Ας αναλογιστούμε πώς αισθανόμασταν τις περασμένες δεκαετίες όταν βλέπαμε έναν πολιτικό να μιλάει, τον συναντούσαμε στο δρόμο, ή γνωρίζαμε ότι αποφασίζει για εμάς στη Βουλή. Σίγουρα υπήρχε ένας σεβασμός στους θεσμούς και στα πρόσωπα που τους αντιπροσώπευαν.

Σήμερα, δυστυχώς, ο Έλληνας βγαίνει από αυτή τη διαδικασία πιο φτωχός με την πιο ακραία μορφή της πολιτικής ένδειας. Οι 300 της βουλής ζουν απ’ ότι αποδεικνύεται σε μία άλλη Ελλάδα, τη δική τους, σε αυτήν που μπορούν να παίρνουν μαζί τους τα αμυντικά σχέδια της χώρας σε στικάκι και να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν…

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας