Πολιτικοί προς αναζήτηση ταυτότητας

Πολιτικοί ή Σκακιερίστες; Μήπως Διαφημιστές, Marketers, ή βοσκοί τελικά;

Παιδοψυχολόγοι, ενωθείτε, γιατί τα παιδάκια της πολιτικής ζωής της χώρας μας έχουν κρίση πανικού! Το Brainstorming αποδείχθηκε έντονα αγχωτική διαδικασία για τους πολιτικούς μας, ειδικά όταν ακολουθούν μία δημιουργική στρατηγική που δεν πιάνει τόπο. Ή μάλλον δεν πιάνει Ελλάδα!

Το μυαλό τελικά των πολιτικών στρατηγείων δεν κατέβασε τίποτε άλλο πέρα από το ψευτοδίλημμα «Ευρώ ή Δραχμή», το οποίο κατασκεύασαν κατατρεγμένοι οι δήθεν αντιπρόσωποί μας, που περισσότερο τηλεοπτικά Σποτ φτιάχνουν με γερμανικοαργεντίνικα σενάρια, τα οποία κάνουν Copy paste(προσαρμογές) από το εξωτερικό, για να πάρουν τη δουλειά από τους πελάτες-ψηφοφόρους, με τους οποίους δίνουν καθημερινά ραντεβού στα κανάλια.

Η μόνη διαφορά της σχέσης ανάμεσα σε έναν διαφημιστή και τον πελάτη του και ενός πολιτικού με τον ψηφοφόρο του έγκειται στο ότι οι πολιτικοί δεν σεβάστηκαν ποτέ τα πελατάκια τους. Είναι σαν να τους βλέπω μέσα από το ψευτοριάλιτι του μεγάλου αδερφού στο οποίο ζουν: καθήμενοι γύρω από το τραπέζι που υποτίθεται ότι θα βγουν από τους κορυφαίους Marketers της πολιτικής ικανές ιδέες για να ανατρέψουν το δυσμενές αποτέλεσμα(που είμαι σίγουρος ότι θα έρθει παρά την εξάπλωση της τρομοκρατικής οργάνωσης της 17ης Ιουνίου), χαλάει το meeting των στελεχών από τον αρχηγό και κομματάρχη που εισβάλλει μέσα και τα τσιράκια πρέπει να σηκωθούν όρθια. «Γεια σου, αρχηγέ! Με …την ήττα!». Και δε μιλάω για ακροδεξιά κόμματα, αλλά και για τα δήθεν δημοκρατικά που μας το έπαιζαν σοσιαλιστικά, διαχειριστικά, νεοφιλελεύθερα την ίδια στιγμή. Οι Στελεχάρες μας, αυτοί που έγιναν ημίθεοι με την ψήφο των πολιτών, ανυπομονούν να βρεθούν με ποσοστά που θα τους επιτρέψουν να είναι παρόντες στο ρεύμα της αλλαγής.

Κανέναν από δαύτους δεν ενδιαφέρει εάν θα μείνουμε στο ευρώ ή θα πάμε στη δραχμή τελικά. Αρκεί να είναι εκεί να παίξουν τα παιδάκια μας, όπως μόνο αυτά ξέρουν. Είναι διαφορετικό να έχει ένα κόμμα την πρωτοκαθεδρία και να δίνει το παρόν στα Eurogroups σε πρώτο πλάνο. H πετυχημένη εκπομπή των πρωτοκλασάτων κομμάτων «Ελλάδα, έχεις γράμμα», πάλι θα έρθει στο προσκήνιο μετεκλογικά για να μας ενημερώνουν ως κουστουμαρισμένοι ταχυδρόμοι από πρώτο χέρι(το χεράκι ξέρουν να το βουτάνε καλά, όταν πρέπει) για τις εξελίξεις στη χώρα μας, χωρίς να τους περνάει από το μυαλό διόλου τι στο καλό γίνεται στο εσωτερικό.

Έχει καταντήσει ντεμοντέ και ξεπερασμένο το να ασχολούμαστε με τι μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι οι Έλληνες. Γιατί λοιπόν να μην ψηφίζουν οι Έλληνες μόνο στις Ευρωεκλογές και η «κάθε Μέρκελ» να διορίζει επισήμως τα τσιράκια της; Λίγο καιρό πριν η ωρολογιακή βόμβα της προκήρυξης νέων εκλογών πέρασε από χέρι σε χέρι και τελικά απενεργοποιήθηκε από τις ίδιες τις εξελίξεις για να ενεργοποιήσουν οι τρομοκράτες της 17ης Ιουνίου το ευρωδίλημμα, παίρνοντας βέβαια και την άδεια από το εξωτερικό: «κα Μέρκελ, σκεφτόμαστε να τους πανικοβάλλουμε με την έξοδό μας σε περίπτωση που δε μας ψηφίσουν.

Είστε ok με το δίλημμα; Γιατί θα πρέπει να μας στηρίξετε με ανάλογες δηλώσεις σας!», «κα Μέρκελ, ο Τσίπρας με πειράζει!», «κα Μέρκελ, με απείλησε ένας από την Χρυσή Αυγή ότι θα με δείρει, τι να κάνω;», «κα Μέρκελ, πείτε στον Φρανσουά να κλείσει με εμένα ραντεβού και όχι με τον Αλέξη!», «κα Μέρκελ, μήπως σας βρίσκεται έναν ταμπόν;», «κα Μέρκελ, κα Μέρκελ…!» Μπράβο, ρε παιδιά, ή μάλλον παιδάκια, γιατί η αυλαία έπεσε και οι φίρμες αποδείχθηκαν κακές απομιμήσεις που υπακούουν στις διαταγές του εξωτερικόυ και ξέρουν να διαπραγματεύονται μόνο στο εσωτερικό. Η κρίση, λένε, φέρνει ευκαιρίες. Είναι αλήθεια, γιατί είχαμε την ευκαιρία να δούμε πραγματικά ποιοι είναι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν.

Η ωρολογιακή βόμβα των τρομοκρατών της 17ης Ιουνίου περνάει από τα ίδια χέρια με νέο δίλημμα έτοιμο να εκραγεί και όλοι προσπαθούν να μην σκάσει πριν τις εκλογές. Μην αποκλείει κανένας το σενάριο της σίγουρης επαναφοράς της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα με πρότερη γνώση αυτών που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια. Ούτε και την περίπτωση να το έχουν προαποφασίσει με συγκεκριμένους ανθρώπους στην Ελλάδα, να είμαστε η πρώτη χώρα που θα γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα.  Δεν είναι τυχαίο ότι δημιούργησε το ίδιο το σύστημα «πολιτικούς μικρής διάρκειας» για να αναλάβουν τη διεκπεραίωση συγκεκριμένων πολιτικών και μετά να εξαφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο.

Μπορείτε να αρχίσετε να τους μετράτε αντί για πρόβατα, για να μπορείτε τις νύχτες να κοιμάστε από τα άγχη που δεν κουβαλάει κανείς από αυτούς. Κανένα θέατρο του παραλόγου δεν έχει τόσο μεγάλη επιτυχία, γιατί είναι και τσάμπα. Βλέπετε, ένα κωλοκουμπί της τηλεόρασης πατάμε και καθόμαστε να παρακολουθούμε την απεγνωσμένη προσπάθεια να κατακτήσουν οι θεσμικοί της χώρας μας πάλι τις καρέκλες τους. Τόσος πατριωτισμός για να κυβερνήσουν μού δημιουργεί δέος και ανατριχίλα μαζί.

Υπάρχει όμως και το άλλο: εάν νέοι κομματικοί σχηματισμοί δυνάμεων έρθουν μπροστά, μήπως τα άπλυτα τελικά βγουν στη φόρα και κανένας δε θα είναι σε θέση να τα εμποδίσει; Δεν αποκλείεται να έρθει και ο εμφύλιος μεταξύ των εργατοπατέρων που ήξεραν να τα κάνουν πλακάκια τόσα χρόνια στα καφενεδάκια της Βουλής και στα παραθυράκια των δικών τους μαγαζιών. Μιλάνε για την Ελλάδα που την χαρακτηρίζουν ως μαύρο πρόβατο, αλλά κανένας δε μας είπε μέχρι σήμερα ποιος είναι ο βοσκός ή μάλλον οι βοσκοί, γιατί έχουμε πολλούς.

Οι τσοπάνηδες μας έχουν καλά κρυμμένα κοπάδια ολόκληρα από μαύρα πρόβατα. Γι’ αυτό τα ταίζουν σε άγνωστα χωράφια χωρίς ελληνικές πατημασιές όλα αυτά τα χρόνια. Εκεί που ο Έλληνας δε θα φτάσει ποτέ χάρη στο πολιτικό οικοδόμημα που δημιούργησαν με τα δικά τους φθηνιάρικα υλικά. Όσο αναζητούν οι πολιτικοί μας τακτικές βραχυπρόθεσμες με μόνο ορίζοντα «τις εκλογές και μετά το χάος», η Ελλάδα θα ανακαλύπτει ότι η τύχη της βρίσκεται ακόμη πιο χαμηλά. Εκεί που δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει ότι θα βρεθούν τα ποσοστά των μέχρι πρότινος κυρίαρχων κομμάτων.

Τα πραγματικά διλήμματα με τα οποία θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες της ανασφάλειας, είναι σίγουρα ενάντια στην τρομοκρατική οργάνωση της 17ης Ιουνίου και περισσότερο αληθινά από ποτέ. Γιατί απλούστατα αφορούν στην καθημερινή επιβίωση και δεν είναι κατασκευάσματα πολιτικών Marketers, τσοπάνηδων μαύρων προβάτων, διαφημιστών με αποτυχημένες καμπάνιες. Για σκακιερίστες δεν μιλάμε. Χρειάζεται μυαλό και ικανότητα για να παίξει κάποιος καλό σκάκι με σωστή στρατηγική.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 23-05-2012