Το απόλυτο κενό της πολιτικής ζωής στη χώρα μας

Πολιτικοί αρθρογράφοι σε κατάσταση νευρικής κρίσης

Πάθαμε τελικά ανοσία. Τα φλέγοντα ζητήματα περνούν ξυστά. Είναι σαν να είμαστε όλοι μόνιμα συνδεδεμένοι με ένα φιδάκι για τα κουνούπια και όταν βλέπουμε τηλεόραση, κάνουμε αέρα στον εαυτό μας με μία ηλεκτρική μυγοσκοτώστρα, σαν αυτή που πουλάνε οι Πακιστανοί στους δρόμους.

Εκπαιδευτήκαμε να μη μας αγγίζουν καθόλου οι εξελίξεις. Ακούμε για μέτρα που δεν λαμβάνονται, για συνόδους Κορυφής που ψάχνουμε αντιπροσωπεία. Έχουμε πλέον επισήμως χάσει την αίσθηση του χρόνου και ο πολίτης πλέον είναι πιο μπερδεμένος από ποτέ. Δε γνωρίζει όσα flash-back και να κάνει, εάν οι εκλογές τελείωσαν, εάν βρισκόμαστε σε μετεκλογική περίοδο, εάν τελικά θα γίνει κάτι που όλοι περιμέναμε, αλλά δεν έγινε ποτέ. Πολιτικοί αρθρογράφοι χάνουν πλέον τον οίστρο τους και αρχίζουν να λειτουργούν μηχανικά, μην πιστεύοντας πλέον στις ίδιες τις εξελίξεις.

Ακόμη και το παρασκήνιο, έχασε τη γοητεία του. Βαρεθήκαμε, πώς το λένε! Δεν ξέρω εάν μας ψεκάζουν με ειδικά σπρέι που καταπραΰνουν τις αντιδράσεις μας και θέλουν να μας έχουν εγκλωβισμένους στον εαυτό μας, αλλά σήμερα νιώθουμε πλέον μύγες μπροστά στα νέα δεδομένα. Το χειρότερο είναι ότι οι νόμοι δε θα πάνε διακοπές φέτος, όπως και άλλες μυστήριες χρονιές στο παρελθόν. Κάθε πολίτης τρέμει μπροστά σε όσα θα περάσουν μέσα στη Βουλή εν αγνοία του, όσο θα ξεαραχνιάζει το εξοχικό του για να περάσει λίγες ημέρες ησυχίας, κάπου που δε θα μπορεί να τον βρει η τηλεόραση.

Το μόνο καλό είναι ότι φέτος θα ανοίξουν και πάλι κάποια εξοχικά, για να πάνε να βρουν οι άνθρωποι ένα πιάτο φαί τουλάχιστον. Την ταβέρνα, βέβαια, δε θα τη γλιτώσουμε. Βλέπεις, εμείς δε μοιάζουμε και με Γερμανούς για να ακολουθήσουμε την τακτική του τσαμπέ, που επισκέπτονται τα νησιά μας, τρώνε και μετά δεν πληρώνουν, γιατί τους χρωστάμε απ’ ότι λένε. Ίσως αδράξουν φέτος την ευκαιρία για να καρδαμώσουν και να ξεχάσουν την αγαπημένη τους ξερακιανή σαλάτα. Και λίγο προβατίνα, δε βλάπτει.

Απ’ ότι φαίνεται έχουν υιοθετήσει πλήρως το ρόλο του τοκογλύφου που λειτουργεί υπεράνω του νόμου. Δεν τους έκατσε και το Euro και πρέπει να γυρίσουν το κύπελλο πίσω. Και αυτό γιατί ξαφνικά μπέρδεψαν την πολιτική ηγεμονία τους με το ποδόσφαιρο και το είχαν πάρει κατά λάθος σπίτι τους. Λάθη γίνονται, βρε παιδιά. Μπερδεύτηκαν οι άνθρωποι. Μην φοβάστε, όμως. Η Μέρκελ είναι καλή. Δε νομίζω να πάρει εκδίκηση. Εξάλλου, εμείς χάσαμε.

Να θυμίσουμε στην κα Μέρκελ το παλιό ρητό “Una faccia, una razzia” που δηλώνει πόσο μοιάζουμε με τους Ιταλούς ως μεσογειακοί λαοί και να πάρουμε λίγη από τη γλύκα της νίκης των Ιταλών. Στον τελικό κατέληξαν δύο χώρες που βιώνουν την κρίση και η Γερμανία αποκλείστηκε από το Euro. Μπορεί οι εξελίξεις στο Euro να αποτελέσουν έναν οιωνό της πολιτικής. Και να δούμε επιτέλους να αποκλείεται σταδιακά η πολιτική της Μέρκελ (αμήν και πότε).

Όσο για τους πανηγυρισμούς της με το χαρακτηριστικό ψευτοτίναγμα των χεριών, πρέπει να πληροφορηθεί επιτέλους ο κόσμος ότι ο Image Maker της Μέρκελ παραιτήθηκε και παίρνει ψυχοφάρμακα. Δεν κατόρθωσε να της αποβάλει ούτε το θεληματικό ταγιέρ, ούτε να βελτιώσει το χάρισμα της επικοινωνίας.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας  

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 29-06-2012