Το ημερολόγιο ενός πολίτη(όχι του Άκη)

¨ΝιώθωσανπουλίπουέχειξεφύγειαπότοΠείραμα.
Σκέφτομαιπώςθαξαναγυρίσωστοκλουβίπουθαμεψεκάζουνασταμάτητα¨.

Βγαίνω Κυριακή στο λιμάνι και δε δίνω καμία σημασία στο χάος στον Πειραιά, αλλά με ενδιαφέρει πλέον τι θα συμβεί στην Ελλάδα του χάους.

Αύριο ξημερώνει μία διαφορετική Δευτέρα.

20 Αυγούστου 2012.

7.00 η ώρα ξύπνημα για να πάω στη δουλειά. Όσο θα έχω ακόμη τουλάχιστον.

Οριακά τα ψώνια για να βγει η εβδομάδα.

Πώς θα βρω χρήματα να πληρώσω τους λογαριασμούς και τα δάνεια, ένας θεός ξέρει.

Για την εφορία δε γεννάται λόγος. Αποκλείεται να τα βγάλω πέρα.

Στόχοι Σεπτεμβρίου: δεν υπάρχουν στόχοι.
Άραγε, θα αντέξω τις νέες συνθήκες εξαθλίωσης; Πρέπει να αντέξω, αλλιώς…

Να δούμε, βέβαια, πώς θα εξελιχθεί και ο μήνας. Γιατί οι αποκαλύψεις μάς περιμένουν. Ποιος ξέρει πόσα θα έχουν περάσει μέσα στη βουλή, όσο εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του Δικαίου.

Κάποτε μετρούσαμε τα μπάνια που έχουμε κάνει. Αυτό το καλοκαίρι μετράμε μόνο φόρους.

Τουλάχιστον θα μπω στο σπίτι και δε θα πατήσω αυτοματοποιημένα το κουμπί της τηλεόρασης, λόγω σήματος.

Ευτυχώς που απέχω τις ολιγοήμερες διακοπές μου από την τρομοκρατία της τηλεόρασης.

Τα χρήματα για αποκωδικοποιητή, τη μπίζνα του καλοκαιριού, δε μου περισσεύουν σε καμία περίπτωση και δεν ξέρω εάν θα μπω στη λούμπα τελικά. Σίγουρα, σε κάθε περίπτωση, μόνο για μία τηλεόραση. Μην σου πω ότι θα αλλάξω την κεραία θέση να βλέπει προς την Πάρνηθα. Όσο μπορούμε, βέβαια, να τη δούμε.

Σκέφτομαι μήπως πρέπει να αποκωδικοποιήσω την πολιτική σκηνή της χώρας καλύτερα, αλλά δεν έχω κανέναν κωδικό και δεν πιστεύω ότι τον έχει και κανένας.

Εξάλλου, απ´ ό,τι φαίνεται ουδείς από τους κυβερνώντες δεν εκπέμπει καθαρό σήμα. Όλα μένουν θολά και περισσότερο το μυαλό μας.

Οι ολιγοήμερες διακοπές δεν ήταν αρκετές για να βελτιώσουν την ψυχολογία του τρόμου που φρόντισαν να δημιουργήσουν τα ΜΜΕ όλη την χρονιά που πέρασε.

Και να διαθέσω τελικά τα χρήματα για να πάρω αποκωδικοποιητή, θα αποκλείσω σίγουρα το Mega και το Σκάι.

Μπορεί να μην μπορώ να βάλω αισιόδοξους στόχους που θα σε πάνε πιο πέρα στη ζωή, αλλά τουλάχιστον ξέρω τι θέλω να βγάλω διά παντός από αυτήν.

Κάτω τα κεφάλια: τι εννοούν, άραγε; Πόσο πιο κάτω θα φτάσει το κεφάλι του Έλληνα; Πόσο περισσότερο πρέπει να δουλέψω;

Πώς θα εξοικονομήσω τα απαραίτητα για την οικογένειά μου;

Προοπτική: μηδέν. Μόνος εναντίον της κρίσης.

Ποια άλλα δικαιώματα θα μου καταπατήσουν;

Πόσοι ατιμώρητοι θα συνεχίζουν να κυκλοφορούν γύρω μας ανενόχλητοι, επειδή ανήκουν στο κυβερνητικό σχήμα που αναζητάει διακαώς και λυσσασμένο εναπομείναντες υποστηρικτές;

Και να δεις που θα μας αφήσουν στο ψέμα μέχρι να μπει η 1η Σεπτέμβρη, όπου θα αρχίσουν τα σενάρια της τρέλας. Βλέπεις, πρέπει να περιμένουν να επιστρέψουν όλοι.

Όλοι εκτός από τους πολιτικούς που μας κυβερνάνε στην πραγματικότητα.

Αυτοί μπορούν να ονειρεύονται μια χαρά.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 20-08-2012