Βρήκαμε Νεκροθάφτες, να θάψουμε … την Ελλάδα!

Το πρώτο στίγμα μετά την ψήφιση του Μνημόνιου 3, που θυμίζει περισσότερο σειρά θρίλερ στο σινεμά, είναι η δήλωση του κ. Στουρνάρα μετά την ψηφοφορία της ντροπής σύμφωνα με την οποία τα δυσκολότερα έρχονται. Τι εννοούσε ο κ. Στουρνάρας; Μήπως ξέρει κάτι περισσότερο; Γιατί σίγουρα όταν έκανε αυτή τη δήλωση δεν αναφερόταν στα μέτρα που λίγα λεπτά πριν είχαν ληφθεί, αλλά σε καινούρια που έχει υπόψη του ο κ. Στουρνάρας και η τριανδρία που σκοτώνει για άλλη μια φορά την Ελλάδα με τη βούλα του Μνημονίου 3.

Τώρα να δείτε ξαφνικά που θα αρχίσει να διακυβεύεται εάν θα πάρουμε την περιβόητη δόση. Ο πρωθυπουργός είχε το θράσος να μιλήσει όχι για 31,5 δισεκατομμύρια, αλλά για πάνω από 40 δισεκατομμύρια που ο ίδιος προσωπικά θα προσπαθήσει να εκταμιεύσει. Μιλούσε για δόσεις που θα έπρεπε να είχαν εκταμιευθεί από τον Σεπτέμβρη. Στην ομιλία του προσπάθησε να δείξει ότι ξέρει καλά ότι δεν υπάρχει σάλιο στην αγορά. Αυτό που δε γνωρίζει είναι ότι δεν φτάνει ούτε για να τους φτύσουμε με την αλλεπάλληλη κοροϊδία στον ελληνικό λαό που είναι χρεωμένος μέχρι εκεί που δεν πάει. Θα συνεχίσουμε μέχρι το περίφημο Eurogroup να ζούμε στην ανύπαρκτη αγορά με μαγαζιά και επιχειρήσεις που λειτουργούν για τα μάτια του κόσμου, ενώ τα έξοδα και τα χρέη συνεχίζουν την ανηφόρα.

Να μη μιλήσουμε για τους «ενόχους» που έκαναν το έγκλημα να δανειστούν για να επενδύσουν στις επιχειρήσεις τους και η κυβέρνηση «κερδίζει» χρόνο για δαύτους για να χρεώνονται όλο και περισσότερο, κωλυσιεργώντας μαζί με τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Μέσα σε λίγους μήνες, ημέρες, ώρες, λεπτά ακόμη και δευτερόλεπτα, αφού τώρα είναι πια οι εξουσιαστές μας είναι εκπαιδευμένοι με τον χρόνο, μπορούν και καταστρέφουν ανθρώπους και επαγγελματίες, απλά γιατί έτυχε να υπάρχουν και να μην ανήκουν στα μαύρα κομματόσκυλά τους που έδιωξαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Τελικά, στην Ελλάδα είναι καταδίκη να υπάρχεις ως υπάλληλος, καθηγητής, καριερίστας, επιχειρηματίας, να φαίνεσαι με οποιαδήποτε ιδιότητα.

Γιατί με τα μέτρα πλήττουν αυτούς που υπάρχουν τελικά. Δυστυχώς καταρρακώνουν το υγιές κομμάτι της κοινωνίας, αυτό που προσπαθούσε, αγωνιζόταν για μία ιδέα, ένα concept δημιουργίας, είχε αναλάβει ένα στόχο να φέρει εις πέρας με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε με τα δεινά του δυσκίνητου κράτους που είχαν δημιουργήσει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Να μη μιλήσουμε για την πράξη εντυπωσιασμού από τη μεριά Στουρνάρα, που έκανε την Παπαρήγα να απορήσει, γιατί έφερε την τροποποίηση μία ημέρα που θα περνούσε το Μνημόνιο 3. Τι ήθελε στα αλήθεια να αποδείξει ο κ. Στουρνάρας;

Γιατί δεν έλαβε ποτέ απάντηση η κα Παπαρήγα, αλλά ούτε κανείς από εμάς; Μάλλον ήταν ένα κολπάκι για να μας δείξουν ότι για πρώτη φορά τα βάζουν με τον εαυτό τους, αφού τα παιδιά των πολιτικών είναι διορισμένα στις –γνωστό τοις πάσι-  πιο βισματικές θέσεις της Ελλάδας στο Κοινοβούλιο. Πριν ακόμη ανέβει στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία επί Καραμανλή υπήρχαν γύρω μας άνθρωποι που διατυμπάνιζαν υπερήφανοι ότι εάν βγει η Νέα Δημοκρατία, θα έμπαιναν μέσα στη Βουλή, επειδή οι πατεράδες κάποιων κυκλοφορούσαν με κάρτες ελευθέρας στη Βουλή και με σειρήνα στις μπέμπες τους ως γνήσιοι κομματικοί βλαχοδήμαρχοι μέσα στη Βουλή και τα πολιτικά γραφεία.

Δεν του κάθισε όμως του κ. Στουρνάρα το δήθεν στριπτίζ, η κίνηση εντυπωσιασμού, γιατί οι καβατζωμένοι της Βουλής παραμόνευαν απέξω με άγριες διαθέσεις που θα διέλυαν τη διαδικασία. Όπως έφερε την τροπολογία για την ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο, έτσι την πήρε πίσω και έσπευσε ο κ. Βορίδης να κατηγορήσει του Ανεξάρτητους Έλληνες και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι εξαιτίας τους δεν πέρασε ένα δίκαιο μέτρο.

Να φανταστούμε δηλαδή ότι ο κ. Στουρνάρας έχει την υπερεξουσία να περνάει τροπολογίες στο δευτερόλεπτο; Τα καλύτερα βέβαια συνέβαιναν πίσω από την κάμερα, η οποία απ’ ότι φαίνεται είναι εκπαιδευμένη να λειτουργεί σύμφωνα με τα πρότυπα της κυβέρνησης. Ούτε ένα πλάνο μετά το περιβόητο σκηνικό δεν έχουμε να θυμόμαστε όταν κάθισε ο Πρωθυπουργός δίπλα στον κ. Στουρνάρα και του τα έψελνε, δίνοντας μάθημα συμπεριφοράς στο προσωπικό του όργανο. Ο κ. Σαμαράς με τις ευθύνες του παρελθόντος λανσάρει τον εαυτό του ως νέο πρόσωπο; Για να καταλάβω, βρε παιδί μου!  Η κάμερα έπιασε και τον κ. Μειμαράκη, την κρίσιμη στιγμή που γινόταν χαμός με τη διεξαγωγή της διαδικασίας να κρέμεται από μία κλωστή, με ύφος «η Ζωή είναι μαγιά» να σηκώνει τον αναπληρωτή πρόεδρο της Βουλής για να αναλάβει ο ίδιος, τάχα επειδή θα μπορούσε να τα βγάλει καλύτερα εις πέρας.

Μην ξεχάσουμε τη δήλωση του κ. Βενιζέλου, που έσπευσε να θυμίσει στον κ. Σαμαρά ότι στην αρχή ήταν αντιμνημονιακός και ήταν μεγάλο λάθος, άρα η πολιτική των Παπανδρέου(παρών-απών) και Βενιζέλου ήταν αυτή που μας έδωσε την ευκαιρία να εκμηδενιστούμε ως πολίτες και άνθρωποι της μπανανίας που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια. Οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να αναπαράγουν μέσω της πολιτικής γραμμής τα εφιαλτικά σενάρια για έξοδο από την ευρωζώνη, για δυσκολίες, για άκρα και χάος. Αφού θα μου πείτε, αυτή η τακτική λειτουργεί μέχρι σήμερα, γιατί να μην το κάνουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους;

Το μόνο σίγουρο μετά από το δακρύβρεκτο θέατρο από τα μαγαζάκια που είδαμε στη Βουλή, μετά την ντροπή της παντελούς έλλειψης σεβασμού στις διαδικασίες που επιβάλλουν οι θεσμοί, με τους βουλευτές να απουσιάζουν και να τους φωνάζουν για να έρθουν στην αίθουσα να ψηφίσουν κάνοντας 2ωρα διαλείμματα, είναι ότι θα αρχίσει να ξεπροβάλλει η αλήθεια μόλις αρχίσει ο ελληνικός λαός να βλέπει ότι, όχι δόση δε θα πάρει, αλλά θα συμμετάσχει άθελά του εκ νέου σε έναν ψυχολογικό πόλεμο του καρότου που τελικά ο ελληνικός λαός θα το επιστρέψει πίσω με υπέρογκους τόκους, ενώ το μαστίγιο το νιώθει εδώ και τρία χρόνια στο πετσί του είτε ανήκει στα νέα παιδιά αυτού του τόπου, είτε είναι οικογενειάρχης, συνταξιούχος, ανάπηρος, άνεργος. Τα Σενάρια για τμηματική καταβολή της δόσης, την πιθανότητα να μην καταβληθεί καν εξαρτώμενη τάχα από μία έκθεση της Τρόικας, έχουν αποκτήσει σάρκα και οστά.

Αναδύεται όμως σιγά-σιγά και ένα άλλο σενάριο που διαφέρει από όλα αυτά της τριετίας που μας παρουσιάζουν τα τσιράκια: ένα τόσο αληθινό σενάριο, όσο η δυστυχία, ο εξευτελισμός των Ελλήνων, οι αυτοκτονίες, η απόγνωση, η επιπλέον λιτότητα, η άνοδος της ανεργίας-ρεκόρ, η διόγκωση του προβλήματος των αστέγων. Το σενάριο που επιβεβαιώνει ότι τα ψωμιά της Κυβέρνησης δεν φτάνουν ούτε για να ταΐσουν τα περιστέρια στο Σύνταγμα. Ο αριθμός 153 σταδιακά θα πέφτει για να μιλήσει η ίδια η κοινωνία, όλοι εμείς που δεν ανήκουμε στην τάξη των προνομιούχων, ούτε διεκδικούμε μία θέση ανάμεσα σε αυτούς, αλλά θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχουμε ως κοινωνία, οντότητες, ως άνθρωποι με μέλλον για εμάς τους ίδιους, για την Ελλάδα, την χώρα του ήλιου που ζει στο σκοτάδι χάρη στα κομματικά τερτίπια αυτών που σήμερα λαμβάνουν το μελοδραματικό ύφος της σωτηρίας της χώρας.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Πηγή: Εφημερίδα Το Άρθρο 07-11-2012